مازندشورا: ایرج نیازآذری*- صبح دوشنبه 24 آبان همزمان که رئیس جمهور روحانی در سالن اجلاس سران از فعالان مدنی و اجتماعی برجسته و موفق کشور تجلیل می کرد و بر اهمیت مسئولیت اجتماعی تاکید داشت، خاموش شدن چراغ زندگی "ضحی" کودک 7 ساله روستای خومکا در بندپی شرقی وجدان عمومی مردم بابل را حرکت داد تا بار دیگر نقش مسئولیت اجتماعی در جامعه بازخوانی شود. مرگ ضحی شاید معلول عللی متعدد چون ناکارآمدی سیستم اجتماعی، نارسایی، کمبود و عدم نظارت و مراقبت مراکز بهداشتی و درمانی، فقدان نهاد آموزشی خانواده محور و نظام جامع اطلاع رسانی باشد که به یک پدیده اجتماعی در شهری مبدل شد که سرمایه فاخری همچون زنده یاد سیدحسین فلاح نوشیروانی دارد. دیروز و امروز حس بی قراری مردم خونگرم شهر من بخوبی متجلی بود و اقشار و طبقات مختلف نسبت به مرگ ضحی ابراز احساسات نمودند و این خصلت ستوده مردم بابل امید آفرین و حرکت بخش است.

ضحی با همه معصومیت و خاطراتش آسمانی شد و این پدر و مادر روستایی او هستند که باید یک عمر غصه دار فراقش باشند. طبعاً در این مقطع، مهم ترین وظیفه و مسئولیت اجتماعی اطرافیانش این است که با مراقبت از والدین محزون و دلشکسته ضحی مانع از تشدید بحران روحی آنان شوند. مرگ ضحی در بابل و فرمان رئیس جمهور در تهران اما درس و پیام مهمی برای شهروندان دارد و آن اهتمام به مسئولیت اجتماعی است. جامعه امروز ما بخاطر آسیب ها و عارضه های اجتماعی و فرهنگی بیش از هر زمان دیگری به دستگیری و مراقبت اجتماعی نیاز دارد تا منویات استاد سخن حضرت سعدی را به منصه ظهور برساند که فرمود:

بنی آدم اعضای یک پیکرند

که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی بدرد آورد روزگار

دگر عضوها را نماند قرار

شهروندان گرامی:  آیا مسئولیت اجتماعی اقشار و طبقات مختلف اجتماعی در حد یک همدردی کفایت می کند یا مرگ طفلی معصوم روستایی مسئولیت اجتماعی یکایک شهروندان را بیشتر  و سنگین تر می نماید!؟ پزشکان، معلمان، نمایندگان، بازاریان، دانش آموزان، مادران و گروه های مختلفی در شبکه های اجتماعی پست های عاطفی با مضمون همدردی نشر دادند و از حادثه پیش آمده ابراز تاسف کردند. آیا این همدردی و ابراز تاسف رافع مسئولیت آینده آنها است؟! یا مستند به تذکر برخی طیف ها، مقصرین بایستی تنبیه شوند و قص علی هذا ...

ما نگارنده تاکید بر بسط و تعمیق مسئولیت اجتماعی فرد فرد شهروندان در قالب تشکل های مدنی و اجتماعی دارد. بابل به عنوان شهری که بیشترین مشارکت مردمی را در استان دارد شایسته تحرک ارزنده تری در پیشگیری، آموزش و توسعه مسائل زیستی و اجتماعی می باشد.

فراموش نکنیم مشکلات زیست محیطی، عارضه ها و آسیب های اجتماعی، دروغ، ریا، فریب، دزدی، طلاق، اعتیاد، فقر و فساد شپش های خون خواری هستند که دارند تمام وجود جامعه را می مکند و اگر هوشیار و بیدار نشویم سرنوشت تلخی در انتظارمان است. اما نباید ناامید شد چون که آموزه های دینی، تعالیم  مذهبی  و پشتوانه فرهنگی و تمدنی زایش اندیشه ها و اراده های انسان های مسئولی است که رفاه خویش را در آسایش دیگران می بینند.

تصریح ریاست محترم جمهوری مبنی بر مشارکت خیران و فعالان اجتماعی در ایجاد اشتغال و سرمایه گذاری های خیرخواهانه مسئولیت تاریخی و خطیر خیران و کارآفرینان در این برهه حساس از تاریخ کشور است.

بی تردید تحقق اراده های فردی در فعالیت، نظارت و مشارکت اجتماعی از طریق جمع پذیری و حضور منسجم و سازمان یافته در نهادهای مدنی و تشکلهای مردم نهاد است که شاید مهمترین راهبرد پیش روی شوراهای اسلامی شهر و روستا و شبکه های اجتماعی باشد.

همراه شو ای عزیز، تنها نمان به درد ،کاین درد مشترک  هرگز جدا جدا درمان نمی شود.

* روزنامه نگار و فعال اجتماعی