اختصاصی مازندشورا: «احمد زیار لاریمی» عضو شورای استانی سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی مازندران است. زیار لاریمی متولد 1354 در شهر ساری است و در حال حاضر دانشجوی روزانه مقطع دکتری در رشته کشاورزی در دانشگاه سراسری علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری می‌باشد.
زیار لاریمی به غیر از حضور در شورای سازمان نظام مهندسی کشاورزی استان، قریب به سه سال مسئول دفتر صدور مجوزهای حوزه کشاورزی شهرستان ساری با حدود 460 روستا نیز هست. زیارلاریمی از سال 86 شروع به تدریس در دانشگاه‌های استان مازندران در رشته تخصصی کشاورزی کرد. مصاحبه تفصیلی ما با احمد زیار لاریمی را در ادامه می‌خوانید:
رسالت اصلی سازمان نظام مهندسی کشاورزی توانمندسازی اعضا است نه اشتغال
سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی در سال 1381 تاسیس شد و بیش از 14 سال سابقه فعالیت دارد و قریب به 14 هزار عضو از مقطع کارشناسی تا دکتری در 19 گرایش مختلف از جمله زراعت، باغبانی، شیلات، علوم دامی، گیاه پزشکی، آب و جنگل و... در سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی استان داریم. از این 14 هزار عضو قریب به 3500 عضو شهرستان ساری را در بر می‌گیرد. رسالت اصلی سازمان نظام مهندسی استان توانمندسازی اعضای سازمان است و برخلاف تفکر عمومی جامعه، این سازمان متولی اشتغال فارغ التحصیلان بخش کشاورزی نمی‌باشد. ما در این سازمان دوره‌های عملی و کاربردی را در حوزه‌های مختلف برای فارغ التحصیلان برگزار می‌کنیم تا بتوانند در بازار کار و فعالیت‌های کاربردی تاثیرگذار باشند. یکی از مهم‌ترین کارهای شورای چهارم سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی عقد چهار تفاهم نامه سه جانبه در سال 94 بین سازمان نظام مهندسی کشاورزی استان مازندران و استانداری مازندران، رئیس سازمان جهاد کشاورزی، مدیرکل شیلات استان، مدیر کل محیط زیست استان و مدیر منابع طبیعی استان بوده که باید قریب به 80 امور از این سازمان‌ها و ارگان‌ها به سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی واگذار شوند تا فارغ التحصیلان بخش کشاورزی در این حوزه‌ها مشغول به کار شوند. 15 تا 20 درصد مفاد تفاهم نامه اجرایی شده و پیگیر عملیاتی کردن بقیه آنها هستیم.
عدم همکاری ارگان‌های دولتی با بخش خصوصی
مشکل عمده ما در سازمان عدم همکاری لازم ارگان‌های دولتی با بخش خصوصی است. سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی یک تشکل کاملا خصوصی است و مستلزم حمایت ارگان‌های دولتی در این بخش است. برای بهره برداری از ظرفیت‌های فارغ التحصیلان بخش کشاورزی باید ارگان‌های دولتی برون سپاری و واگذاری امور به بخش خصوصی را در دستور کار داشته باشند. البته استاندار محترم جناب آقای ربیع فلاح دکتری کشاورزی دارند و خودشان نیز عضو سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی هستند و در این 2 سال کمک‌های زیادی به سازمان کردند.
محصولات کشاورزی استان خام فروشی می‌شود
مشکل دیگر مازندران در حوزه کشاورزی عدم وجود صنایع تبدیلی و کشاورزی است. به عنوان مثال چرا صنعت تراکتورسازی باید در تبریز باشد در حالی که مازندران قطب کشاورزی کشور است. چرا برنامه دارند سایپا را به مازندران بیاورند در حالی که در مازندران صنعت باید در خدمت کشاورزی باشد. بیشتر محصولات کشاورزی استان به صورت خام فروشی به استان‌های دیگر ارسال می‌شوند و در آنجا تبدیل و فرآوری می‌شود و با چند برابر قیمت دوباره بر سر سفره‌های ما می‌آید به عنوان مثال همین آبمیوه‌ها، محصولات پروتئینی و ... که به دلیل عدم وجود برنامه‌های کلی و مدون در کشاورزی مانند جذب سرمایه گذار در حوزه صنایع تبدیلی و تکمیلی باعث این اتفاقات می‌شود. همینطور محصولاتی مثل گوشت سفید و گوشت قرمز تبدیل به سوسیس و همبرگر شده و با قیمت بالا در مازندران عرضه می‌شود.
در صادرات محصولات کشاورزی استان موفق عمل نکردیم
هرچند واردات بی‌رویه ضربه بزرگی برای کشاورزی است اما ما در صادرات هم مشکلاتی داریم و موفق عمل نکرده‌ایم. اگر صادرات داخلی را ملاک قرار دهیم استان‌های همجوار مانند تهران، سمنان و... می‌تواند بازار خوبی برای مازندران باشد. ترانزیت کشتی و فرودگاه ساری از جمله ظرفیت‌های خوب مازندران برای صادرات محصولات کشاورزی به کشورهای حاشیه خزر وCIS است اما این امر تا به حال محقق نشده است. دلایل عمده این اتفاق را به طور خلاصه می‌توان 1-عدم استاندارد بودن محصولات کشاورزی 2- نبود برند خاص و مشخص در دنیا و عدم برندسازی 3- عدم بسته بندی مناسب مورد پذیرش کشورها نام برد.
فرهنگ استفاده از کارشناس در کشاورزی جا نیفتاده است
کشاورزی مازندران اکثرا به صورت سنتی و پدرپیشگی انجام می‌شود و به دلیل هزینه زیاد و نبود یارانه در کشاورزی و عدم حمایت‌های دولت، کشاورزی مازندران نتوانست منطبق با تکنولوژی روز پیش برود. عدم استفاده از ظرفیت‌های کارشناسی فارغ التحصیلان برای افزایش بهره‌بری محصولات از عمده‌ترین دلایل موفق نبودن کشاورزان است. برای مثال در سال 93 یک باغدار در یکی از روستاهای میاندرود توانست در هر هکتار 110 تن مرکبات برداشت کند این در حالی است که میانگین برداشت مرکبات در هر هکتار در شهرستان ساری و میاندرود 40 تن می‌باشد. این باغدار از دو کارشناس کشاورزی در مزرعه خود استفاده کرد و توانست حدود 5/2 برابر بهره برداری داشته باشد. هنوز فرهنگ استفاده کشاورزان از دانش فنی و تخصصی کارشناسان جا نیفتاده است. استفاده از کارشناسان کشاورزی هم افزایش بهره‌وری 20 تا 30 درصدی محصولات و هم کاهش هزینه‌های تولید را در پی خواهد داشت.
طرح ناظرین فنی طرح خوبی بود که متوقف شد
یکی از برنامه‌هایی که در دولت قبل در کشور و مخصوصا در مازندران اجرا شد بحث ناظرین فنی مزارع بود که حق الزحمه آنان توسط بودجه‌ای از وزارت جهاد کشاورزی پرداخت می‌شد. بنده حدود 3 سال در سال‌های 88 تا 90 عضو ناظران کشاورزی در ساری بودم. تمامی روستاها و مزارع، ناظرانی در حوزه‌های مختلف کشاورزی داشتند که نظرات کارشناسی و ترویجی خودشان را به دامداران و باغداران ارائه می‌دادند. متاسفانه با شروع دولت جدید به دلیل مشکلات مالی کل کشور، یارانه و حمایت‌های مالی قطع و عملا طرح ناظرین در سال 92 در مازندران متوقف شد. این طرح علاوه بر بکارگیری از تجربیات و تخصص فارغ التحصیلان باعث افزایش بهره‌وری، ارزش افزوده و افزایش تولید مزارع بود.
ما در بعضی از محصولات استراتژیک از جمله تولید گوشت سفید، جوجه یکروزه، برنج و مرکبات رتبه اول تا سوم را در کشو دارا هستیم و باید نگاه ویژه‌ای در حوزه کشاورزی به مازندران نسبت به سایر استان‌ها صورت گیرد این در حالی است که تا به حال اتفاق خاصی رخ نداده است. 70تا 80 درصد درآمد مردم مازندران از کشاورزی و معیشت مردم به آن وابسته است به همین خاطر اگر قرار باشد بودجه‌ای تخصیص داده شود باید نگاه ویژه‌ای نسبت به مازندران صورت گیرد.
بیکاری فارغ التحصیلان کشاورزی شایسته مازندران نیست
با نظر به اینکه دکتر شاعری نماینده محترم مردم بهشهر در این دوره رئیس کمیسیون کشاورزی و خود از جنس کشاورزی است انتظار می‌رود که حق و حقوق کشاورزی مازندران را بستاند. ماه گذشته جلسه‌ای با حضور دکتر شاعری، دکتر یوسف‌نژاد و متولیان حوزه کشاورزی استان در دانشگاه علوم کشاورزی ساری برگزار شد و این موضوعات مطرح شد. مازندران قطب کشاورزی کشور است و جای تاسف دارد که حدود 8 هزار فارغ التحصیل کشاورزی جویای کار داریم و سالانه نیز به تعداد آنها افزوده می شود و هیچ تدابیری برای بکارگیری از این ظرفیت اندیشیده نمی‌شود. این فارغ التحصیلان در هنگام تحصیل برای دولت بار هزینه‌ای داشتند و هدر رفتن این ظرفیت متخصص نیروی جوان و پر انرژی به ضرر خود نظام است. خیلی از این فارغ التحصیلان در حوزه‌های غیر تخصصی مشغول به کار هستند و این شایسته کشاورزی مازندران نیست.
