اختصاصی مازندشورا: دکتر همت محمدنژاد کارشناس مدیریت و برنامهریزی آموزشی، کارشناس ارشد مدیریت آموزشی و دکتری تکنولوژی آموزشی دارد و در حال حاضر عضو هئیت علمی دانشگاه آزاد ساری است. ریاست انجمن نخبگان شهرستان ساری، تدریس در دانشگاه، فعالیتهای علمی و پژوهشی، از او یک چهره علمی و دانشگاهی ساخته است.
امروز در جوامع توسعه یافته، علم مدیریت مهمترین عنصر توسعه پایدار را نیروی انسانی مولّد میداند که در این زمینه مازندران و مخصوصا ساری سرشار از ظرفیتها و پتانسلهای مستعد و مولّد از نیروی انسانی تحصیل کرده، صاحب نظر و صاحب ایده است، به هر میزان که ما از سرمایههای هوشی و دانش علمی نخبگانمان بهرهگیریم به همان اندازه و چه بسا بیشتر از هزینه هایمان کاسته خواهد شد.
متاسفانه در ساری از ظرفیت نخبگان در مباحث مدیریتی استفاده نمیشود. باید مدیریت شهری متحد باشند و در هنگام جذب نیرو هماهنگ عمل کنند و از نخبگان برای توسعه و پیشرفت شهر استفاده و نخبه پروری کنند. باید نگاه بزرگ و ضابطهمند داشته باشیم و به این درک و فهم برسیم که بکارگیری نخبگان به سود ما است. تنگ نظری و فامیل بازی را کنار بگذاریم و از توانمندی آنان برای اشتغال زایی استفاده کنیم. من معتقدم نخبگان تحول ساز جامعه هستند.
کیفیت بخشی به خدمات مختلف، نیازمند بهرهگیری از دانش و تجربهی جامعه نخبگی است. این امر علاوه بر به کارگیری نخبگان در سطوح مختلف مدیریت نیازمند استعداد یابی و نخبه پروری است اما انچه که امروز شاهد آنیم، نخبه گریزی، عقل ستیزی، کارشناسی عمل نکردن و حتی نخبه ستیزی است در صورتی که اساس و پایه همه پیشرفتهای کشور همچنان که مقام معظم رهبری برآن تاکید دارند تولید علم است، بالاترین ثروت علم است که این علم امروز در جامعه دانشگاهی و تحصیل کرده ما انباشته شده است.
یکی از دلایل عدم رشد ساری را نداشتن مدیران توانمند در سطح استان میدانم. نه اینکه ما مدیر نداشته باشیم. ساری شهری است که مدیرخیز و نخبه خیز است ولی ما مدیرکشی میکنیم. متاسفانه این یک نگرانی برای ما سارویها شده است. مدیر در سطح ملی داریم ولی چون نمیتواند درخواستهای شخصی عدهای را برآورده کند، ذبحش میکنند.
به عنوان یک ساروی معتقدم و آن را ثابت خواهم کرد که شهر من ساری نه تنها میتواند یکی از بهترین شهرهای ایران اسلامی باشد، بلکه این قابلیت را دارد یکی از بهترین و توسعه یافته ترین شهرهای دنیا باشد. ما سارویها باید پشت هم باشیم، اتحاد و همدلی داشته باشیم و یک چیزهایی به عنوان خط قرمز تعیین کنیم. شهر ساری باید خط قرمز برای همه ما باشد. اگر اختلاف سلیقه داریم اشکالی ندارد، طبیعی است، اما ساری خط قرمز ما است. همه باید برای ساری همدل و یکصدا باشیم.