اختصاصی مازندشورا: محمدمهدی مردانشاهی، با بیان اینکه متاسفانه در جوامع توسعه نیافته باور رایج از مدیریت شهری، تنها به رفع مشکل ترافیک، احداث بزرگراه‌ها، تعمیر معابر، ساخت روگذر و ... در سطح شهرها ختم می‌شود و چه بسا شهروندان به دلیل ناآشنایی با نحوه مدیریت شهری مطلوب و پویا به این میزان بسنده کرده و خشنود می‌گردند، گفت: در کشورهای توسعه‌یافته به مفهوم واقعی مدیریت شهری که فراتر از کارکردهای ظاهری و وظایف ذاتی و اولیه حوزه شهری است، توجه می‌گردد و آن‌ها چگونگی جلب مشارکت عمومی در ارتقای معنوی شهر محل سکونت را مدنظر قرار می‌دهند. تعلق به محل سکونت از طریق مشارکت در حفظ محیط زیست، پرهیز از بی‌توجهی به حقوق مادی و معنوی دیگر شهروندان، رعایت قوانین شهرسازی و شهرنشینی، همکاری در ارتقای بهداشت عمومی و روانی شهروندان و... را از طریق پیشبرد برنامه‌های اجتماعی، اقتصادی، عمرانی، بهداشتی، فرهنگی، آموزشی و سایر امور رفاهی با همکاری مردم پیگیری می‌نماید که در نهایت زیبایی عمیق و درونی را به همراه خواهد داشت و احساس تعلق و آرامش ساکنین را منجر خواهد شد.

وی، با بیان اینکه ساختن بنا و توسعه عمرانی بدون لحاظ نمودن آموزه‌های مذهبی، فرهنگی، اجتماعی و ملی منجر به پیشرفتی یک‌سویه و نامتعادل خواهد شد که در کنار توسعه ظاهری شهری، آرامش و آسایش روانی شهروندان را به‌همراه نخواهد داشت، افزود: افزایش استرس و فشار روانی ناشی از زندگی شهرنشینی در کنار نامتوازن بودن فعالیت‌های عمرانی و آپارتمان‌های فاقد استانداردهای لازم، فشار روانی زیادی را بر شهروندان تحمیل می‌نماید که سکونت در شهرها را رنج‌آور نموده و پدیده تخریب طبیعت و ویلاسازی و ویلانشینی را ترویج می‌دهد.

استاد دانشکده کشاورزی مازندران، با اظهار اینکه در صورت مشارکت اساتید دانشگاه‌ها در فعالیت‌ها و مشارکت در اصلاح فرایند مدیریت شهری، حفظ شرایط مناسب زیستی و بهبود مدیریت شهری را به دنبال خواهد داشت، گفت: با مشارکت اساتید دانشگاهی به عنوان صاحبان اندیشه و معتمدان غالب اقشار جامعه، انتقال تجارب علمی و یافته‌های پژوهشی صورت گرفته و مسئولیت‌پذیری بیشتر شهروندان و حمایت عموم مردم را تضمین خواهد ساخت.

مردانشاهی، ادامه داد: اساتید می‌توانند از طریق انجام مطالعات و پژوهش‌های اجتماعی، ظرفیت‌های موجود را در خدمت به توسعه همه‌جانبه شهرها به‌کار گیرند و زمینه از بین برداشتن شکاف بین تجارب و نتایج پژوهش‌های دانشگاه و مدیریت شهری را فراهم آورند.

وی، در پایان، تاکید کرد: از سوی دیگر با توجه به بحران‌های اقتصادی، بحران‌های زیست-محیطی و ... ضرورت مشارکت نخبگان و دانشگاهیان در رفع مشکلات پیش روی مدیریت شهری بیش از پیش احساس می‌گردد. در واقع فرایند تصمیم‌گیری شهری باید از چارچوب‌های اداری خارج و به قشر فرهیخته جامعه واگذار گردد که در این میان نقش دانشگاهیان در حل مسائل و مشکلات حوزه مدیریت شهری و ترویج مشارکت عمومی و آماده‌سازی شهروندان به پذیرش این وظایف موثر می‌باشد.