مازندشورا: در جامعه رو به پیشرفت امروز ایران که دستاورهای نسبی در حوزه ایجاد جامعه مدنی، تشکیل سازمان‌های مردم نهاد و شکل‌گیری احزاب داشته است بی‌شک نمودار توسعه یافتگی و پیشرفت سیاسی را باید در قبل، حین و بعد از انتخابات جستجو کرد.
در ادبیات سیاسی معاصر "بازی بزرگان" بسیار رواج یافته و مورد توجه است. شاید عمده دلیل آن عدم توفیق احزاب در ایفای نقش واقعی خود باشد، به هرحال هرچه که باشد نمی‌توان از نقش تعیین کننده بزرگان در معادلات سیاسی غافل بود.
اما آنچه که مورد نظر این مرقومه است بازی بزرگان مازندران و مخصوصا مرکز استان در معادلات سیاسی است. چگونه است که مازندران با وجود ارائه خدمات ملی به دلیل داشتن جمعیت شناور در جذب اعتبارات ملی چندان توفیقی ندارد؟
چرا مازندران در ایجاد منطقه آزاد تجاری در اسارت قومیت گرایی و جنگ شهرها گرفتار شده است؟ در حالی که نماینده زن اصفهان در مجلس شورای اسلامی برای جذب اعتبارات ملی در حوزه "راه" زبانزد می‌شود رجال سیاسی ما در مقایسه با بانوی اصفهانی چه کرده‌اند؟
وضعیت ساری نیز مستثنا از کل مازندران نبوده بلکه چه بسا تاسف‌بارتر باشد. انتخابات شورای پنجم به جای هم افزایی نیروهای توانمند و مستعد ساری، به کارزار جَنگ بدل شده است. هرگاه تعصبات تعیین کننده باشد چشم‌ها حقایق را نخواهند دید به نحوی که از یک سو سالها خدمت مدیران گذشته دیده نمی‌شود و از سویی چشم بر روی تحول عظیم سال‌های اخیر بسته می شود.
امروز ساری بیش از هر زمان دیگری هم در معرض ظهور جوانان مستعد و پتانسیل‌های مفید و نوظهور است و هم از سویی اختلافات بزرگان به اوج خود رسیده است. آیندگان بازی بزرگان امروز را بارها و بارها مرور خواهند کرد، امروز بزرگان ساری تنها باید معیار خود را ساری قرار دهند. ساری باید نخ تسبیح اتصال بزرگان باشد. امروز بزرگان ساری در آزمون بزرگ قرار گرفته‌اند اینکه عصبیت‌های شخصی را قربانی خواهند کرد یا ساری را؟
