مازند شورا: اصرار برخی افراد که از طبیعت برای کاربری‌های خطرناک و هولناک می‌‌خواهند هزینه کنند، یکی از نتایج بخشی‌نگری در مدیریت است.
در حال حاضر توقف کامل طرح‌هایی که در تعارض شدید با مناطق حفاظت شده هستند، ضروری است زیرا آلودگی ناشی از برخی تأسیسات زیست بوم تالاب‌ها را به نابودی می‌کشاند، با توجه به اینکه ذخیره‌گاه‌های زیست کره به نسل حاضر و نسل‌های آینده تعلق دارد.
تالاب‌ها سرمایه‌هایی هستند که نباید برای طرح‌های ناپایدار اقتصادی به تاراج بروند و قربانی توسعه ناپایدار شوند، زیرا هم‌اکنون با فشارهایی که به مهم‌ترین تالاب بین‌المللی کشور و منطقه حساس اکولوژیکی وارد می‌‌شود، مظلوم و بی‌دفاع در حال جان کندن به نظر می‌‌رسد.
برای حفظ عدالت بین نسلی باید موضوع آمایش سرزمین این منطقه دارای استرس زیاد، با هوشیاری و معتمدانه بررسی شود و از پروژه‌های خطرناک جلوگیری به عمل آید.
دست‌اندازی به حریم حساس تالاب بین‌المللی میانکاله و تلاش برای ساخت پروژه پالایشگاه نفت در این منطقه، تخریب و تهدید این منطقه و دریای خزر را به ارمغان می‌آورد.
شبه جزیره یاد شده بزرگ‌ترین فلش ساحلی در خزر جنوبی و کامل‌ترین نمونه شاخص در ایران است که خود می‌‌تواند به منظور آموزش‌ها و تحقیقات جغرافیایی جذاب باشد، پوشش گیاهی انحصاری منطقه نیز از اهمیت برخوردار است و دست‌اندازی روی آن پیامدهای تخریبی جبران‌ناپذیری به همراه دارد.
این تالاب مانند فرودگاهی، پرندگان مهاجر را به این سرزمین هدایت می‌‌کند که سالانه حدود یک میلیون قطعه پرنده به این مکان می‌‌آیند که این تالاب به عنوان یکی از تالاب‌های بااهمیت بین‌المللی در فهرست کنوانسیون تالاب‌های جهان موسوم به کنوانسیون رامسر قرار دارد.
همچنین از سوی سازمان بین‌المللی حیات پرندگان زیستگاه مهم برای پرندگان تشخیص داده شد و از نظر زادآوری آبزیان دریای خزر هم به عنوان کریدور تکثیر و پرورش ماهی‌ها منشأ خیر و برکت است.
حال اگر وضعیت این منطقه را با شرایط روستای اسماعیل آباد که حاصل دسته‌گل به آب داده پالایشگاه تهران است، مقایسه کنیم، هیچ علاقمند به سلامت محیط زیست حاضر به ساخت پالایشگاه نفت در کنار ان نخواهد بود.
بر اساس استانداردهای بین‌المللی تدوین شده مجتمع‌های پتروشیمی و پالایشگاه باید در محدوده 15 تا 25 کیلومتری نقاط مسکونی و شهرها ایجاد شوند تا آلودگی حاصل از این نوع صنایع که بسیار سمی هستند و هوا، آب و خاک را مسموم می‌کنند، از دسترسی مناطق زیستی دور نگاه داشته شوند.
گازهای سمی گوگردی که در فضا پخش می‌‌شوند، حتی اگر سوزانده شوند، فاضلاب‌ها و پس مانده‌ها حتی اگر دفن شوند، اثرات جبران‌ناپذیری بر محیط زیست منطقه می‌‌گذارند.
چرا مردم ما باید شاهد توسعه بی‌قید و شرط صنایع آلاینده باشند، به طوری که زیر پا گذاشتن حریم و استانداردهای تأسیس پالایشگاه آن هم برای بخش خصوصی به امری عادی تبدیل شود.
این درحالی است که کمیته ارزیابی سازمان حفاظت محیط زیست مکان‌یابی مورد نظر را برای استقرار پالایشگاه منفی تلقی کرد و وزارت جهاد کشاورزی نیز با رد صریح آن مخالفت خود را نشان داد و هیئت وزیران هم با مصوبه‌ای بر این کاربری که منطقه مورد نظر به پرورش ماهیان خاویاری اختصاص یابد تاکید کرد.
این باریکه خشکی محصور در پهنه‌ای آبی باقی مانده تیپ مشجر اراضی ساحلی خزر است که روزگاری از آستارا تا آشوراده استمرار داشت و امروزه به عنوان باغی اکولوژیک از ژن‌های طبیعی حفاظت می‌‌کند که چرخه زندگی را برای زیستمندان منطقه امکان‌پذیر ساخت.
حال این سوال به ذهن می‌آید که چرا بعضی‌ها از طرف بخش خصوصی اصرار دارند که نسخه غلط را درست تلقی کنند و پیامد بی‌تدبیری را طبیعت و ساکنان بومی منطقه بپردازند.
پناهگاه حیات وحش میانکاله با وسعت 66 هزار و 800 هکتار در شمال بهشهر یکی از نادرترین اکوسیستم‌های آبی ـ خاکی دنیا است که در سال 1354 به عنوان یکی از مهم‌ترین ذخیره‌گاه‌های بیوسفری جهان به ثبت رسید./ فارس - عبدالرحیم دیوسالار