مازند شورا: ˈمسعود ملکیˈ روز شنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: این بیماری که از جنگل های استان گیلان شیوع پیدا کرد به سرعت به سمت شرق در حال گسترش است و اکنون در جنگل های سُورْدار و انارستان شهرستان نور نیز پدیدار شده است.

وی اظهار داشت: اعتبار مورد نیاز برای مهار بیماری سوختگی شمشاد از جمله پنج میلیارد ریال اعتبار که اداره کل منابع طبیعی نوشهر درخواست کرده بود هنوز محقق نشده است.

وی خاطرنشان کرد: بدیهی است در صورت تخصیص نیافتن اعتبارات لازم، دست ما برای اقدامات کنترلی این بیماری در جنگل های شمال بسته خواهد بود.

قائم مقام دفتر حفاظت و حمایت سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور گفت: کارکنان منابع طبیعی در گرمای تابستان با کمترین امکانات و با توجه به این که هوای نامساعد در داخل جنگل های انبوه شمشاد، فعالیت بدنی را مشکل تر می کند سعی می کنند تا حد ممکن با این بیماری مبارزه کنند.

ملکی با بیان این که هیاتی از کارشناسان موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور از مناطق آلوده در پارک جنگلی سی سنگان بازدید کرده است، افزود: قرار است این هیات نتیجه تحقیقات خود را به صورت راهکاری مدون عرضه کند تا مقابله با بیماری سوختگی شمشاد در چارچوب روشن تری انجام شود.

وی ادامه داد: اکنون ما از روش هایی همچون سوزاندن و ضد عفونی کردن درختان آلوده استفاده می کنیم ولی هیچ کدام از این روش ها را نمی توان به طور گسترده در جنگل انجام داد زیرا باعث خسارت به کل جنگل می شود.

این مسوول سازمان جنگل ها و مراتع تاکید کرد: یکی از اقدامات کنترلی در مناطقی که آلودگی شدید دارد، جمع آوری ˈمایهˈ یا اینوکولوم (Inoculum) یعنی منبع و بقایای بیماری سوختگی شمشاد است.

به گفته ملکی، با وجود شیوع بیماری سوختگی شمشاد در جنگل های جمهوری آذربایجان و ترکیه، چون جنگل انبوه شمشاد فقط در شمال ایران وجود دارد نمی توان از تجارب آن کشورها در مبارزه با این بیماری استفاده زیادی کرد و کار در جنگل های شمال ایران دشوارتر و پیچیده تر است.

بیماری بلایت یا سوختگی شمشاد (blight Boxwood) در ایران نخستین بار در سال 1389 در جنگل های آستارا و تالش دیده شد و در جنگل های هیرکانی از غرب به شرق در حال گسترش است.

این بیماری که عامل آن قارچ cylindrocladium boxicola است باعث چروکیدگی و ایجاد لکه های قهوه ای در برگ گیاه و مرگ سریع و گسترده بافت ها در بخش عمده یا همه قسمت های هوایی گیاه می شود.

شمشاد هیرکانی با نام علمی Buxus hyrcana Pojark درختی همیشه سبز و بومی در جنگل های هیرکانی در شمال ایران است که در فهرست گونه های گیاهی در خطر انقراض اتحادیهٔ بین المللی حفظ طبیعت (IUCN) قرار دارد