مازندشورا: مازندران، در پکن همگان انتظار شکست ایران را پس از ورود به یکچهارم نهایی بسکتبال باویلچر قهرمانی آسیا داشتند اما اعضای تیمی که با شگفتی بازی های قهرمانی آسیا ـ اقیانوسیه را آغاز کردند، تا فینال پیش تاختند.
تیم ملی بسکتبال با ویلچر ایران در حالی قدم به کارزار آسیاـ اقیانوسیه در مرکز چین گذاشته بود که تغییرات زیادی به نسبت دوره‌های گذشته داشت.
نفرات تیم جوان‌تر و از دل لیگ برتر کشور گرد هم آمده بودند و مازندران هم علاوه بر عبدالجلیل قرنجیک و وحید سعادت‌پور یک نماینده در کادر فنی به‌عنوان آنالیزور داشت.
مسعود فلاح مربی تیم لیگ برتری شهرداری آمل که در دو فصل گذشته، دو عنوان سومی را به‌دست آورد؛ در ترکیب مربیان تیم ملی بسکتبال باویلچر قرار داشت و دو مازندرانی هم در بین نفرات اصلی بودند که باعث می‌شود سهم مازندران از موفقیت عجیب تیم، بارزتر باشد.
تیم ملی ایران دیدارهایش را با سه پیروزی دور مقدماتی برابر عربستان، نیوزیلند و تایلند شروع کرد و سپس در یکچهارم نهایی که حذف تیم ایران توسط چین میزبان قطعی گمان می‌شد، بر رقیب دیرینه پیروز و علاوه بر ورود به نیمه‌نهایی مجوز حضور در پیکارهای جام جهانی سال 2018 را به‌دست آورد.
تیم متحول شده و یک‌دل مازندران در دیدار حساس مقابل ژاپن، برای نخستین‌بار قهرمان آسیا را شکست داد و به فینال راه یافت اما در آنجا مغلوب تجربه استرالیا شد و به عنوان نایب قهرمانی دست یافت.
مسعود فلاح درباره عملکرد کلی تیم ایران می‌گوید: وقتی موفق شدیم نیوزیلند عنوان دار را با اختلاف فاحش و با نتیجه درخشان 91 به 15 ببریم، نظر همه نسبت به تیم ما تغییر کرد و ایران را مدعی دیدند.
وی خاطر نشان می‌کند:: بازی بی‌پروا و تاکتیکی ایران باعث شد تا ژاپن مغرور را هم کنار بزنیم و روانه دیدار فینال شویم که استرالیا از حضور همیشگی خود در کلاس بالای جهانی سود برد و 80 به 54 ایران را شکست داد اما قول می دهم در نوبت بعدی رویارویی با استرالیا صاحب پیروزی شویم.
فلاح برگزاری لیگ را یکی از دلایل پیشرفت بسکتبال باویلچر ایران می‌داند و ادامه می‌دهد: بازی‌های منظم و قرار داشتن مداوم بازیکنان در چرخه تمرین و مسابقه باعث شده تا چهره‌های جوان و مستعد زیادی داشته باشیم که رقابت را در لیگ ایران بالا برده‌اند و موجبات ارتقای سطح آن شده‌اند به گونه‌ای که نمی‌توان پیش بینی از تیم قهرمان داشت.
این مربی ارزنده که مسؤولیت ورزش جانبازان و معلولان شهرستان آمل را هم عهده‌دار است، می‌گوید: مشکل عمده نداشتن امکانات سخت‌افزاری تخصصی است و عملا هیچ فضایی که ویژه ورزشکاران معلول باشد، نداریم. طبعا نمی‌توانیم از حداکثر توان و مهارت انسانی موجود سود ببریم و در برخی رشته‌ها محدود فعالیت جریان دارد.
در بسکتبال باویلچر صاحب موقعیت خوب و از مراکز و پایگاه‌های این ورزش در کشور هستیم که اگر حمایت‌های شهرداری آمل برای تیمداری را به همراه نداشتیم، امکان درخشش چهره‌هایی نظیر پیمان یعقوبی و مهدیار مظلوم در جوانان آسیا، حکیم منصوری در پارالمپیک ریو و وحید سعادت‌پور و عبدالجلیل قرنجیک را در رقابت‌های آسیایی اخیر نداشتیم.
سرمربی شهرداری آمل درباره برنامه‌ریزی تیمش برای فصل جدید لیگ برتر بسکتبال با ویلچر اینگونه توضیح می‌دهد: برای اینکه از امکان سالن برخوردار باشیم با همراهی و توجه یکی از خیران ورزش مبلغ 350 میلیون تومان صرف مرمت و بازسازی سالن فرهنگ شهر آمل کردیم و در فصل جدید در این سالن به میدان می‌رویم.
بازی‌ها از روز دهم ماه آینده شروع می‌شود که دیدار اول را در آمل با تیم مشهد برگزار می‌کنیم و تمام سعی و تلاش ما بر این است که عنوان قهرمانی را پس از دو حضور مدعی گونه و کسب جایگاه سومی از آن مردم آمل و مازندران کنیم.
فلاح از مدیرکل ورزش و جوانان مازندران خواستار حمایت از تنها تیم بسکتبال باویلچر استان شده و می‌گوید: در سه فصلی که بازی‌های لیگ انجام می‌شود، حتی یک بار برای تماشای بازی‌های تیم حاضر نشده است.
وی ادامه می‌دهد: حسین‌زادگان مدیرکل ورزش و جوانان مازندران که خود از یادگاران جنگ است و به خوبی ورزشکاران جانباز و معلول را درک می‌کند، اما ریالی به تیم اختصاص نداده و حتی حضور فیزیکی‌اش را به عنوان مرد نخست ورزش مازندران دریغ کرده است.
وحید سعادت‌پور یار شاخص و آملی تیم شهرداری که با نمایش خوب در لیگ برتر به عضویت تیم ملی در آمد و در پکن بازی‌های درخشانی انجام داد، به فارس می‌گوید: این نخستین نوبتی بود که به‌عنوان یار اصلی تیم ملی در یک رقابت برون‌مرزی شرکت کردم و خدارا شاکرم که عنوان نایب قهرمانی آسیا را به‌دست آوردم.
سعادت‌پور درباره کیفیت فنی تیم ایران هم می‌گوید: ایران از دیرباز در بسکتبال با ویلچر تیم های خوبی داشته اما از تیم ها و بازیکنان دیگر آسیایی شنیدم که بهترین تیم ایران را در سال های اخیر دیده اند.
بازیکن ملی‌پوش مازندرانی از یکدلی تیم ایران و هدایت عالی فنی آن به عنوان دو مشخصه برتری بر حریفان یاد کرد و درباره عملکرد خود می‌گوید: نمی‌دانم که آیا بازی‌هایم برای تیم ملی مورد توجه مربیان بوده و یا خیر و بهتر است پاسخ این سوال را آنها بدهند اما قطعا با تمام وجود بازی کردم و هر چه توان و دقت داشتم، بکار بردم. 6 سال صبورانه پشت خط تیم‌های ملی بودم و در اردوهای نهایی خط خوردم ولی امسال توانستم نظر مربیان را جلب کنم تا در ارنج نهایی باشم.
سعادت‌پور هم با مشکلی جدی برای ادامه دوران ورزشی خود روبه‌رو است و می‌گوید: ویلچری مناسب برای همراهی تیم ملی نداشتم و مجبور شدم به سازنده ویلچر قول بدهم که برای مسابقات آماده اش کند ولی حالا دیگر باید برای پرداخت بدهی ام اقدام کنم در حالی که پاداشی بابت این عنوان از مسؤولان ورزش استان دریافت نکرده‌ام. امیدوارم نگاه به همه رشته‌های ورزشی عاری از تبعیض بوده و فرقی میان ورزشکاران قهرمان سالم با معلولان نباشد.
3141/ج