اختصاصی مازندشورا: عوامفریب ها کسانی هستند که به جای ریشه یابی و بررسی علمی و تخصصی واقدامات مدیریتی و زیربنائی با پایداری دراز مدت حداکثر تلاش خود را جهت معطوف کردن توجه عموم به خود، برای ساختن ظاهری موجه و مطلوب عامه در دوران مسئولیت خویش بکار میگیرند.
این اشخاص سعی درانجام اقدامات غیر اصولی با بیشترین بازتاب رسانه ای و نمایشی را دارند.
اینان با سوار شدن بروی موج احساسات گوناگون مردم از قبیل; حس نارضایتی، تنفر و ترس و ... برای پیشبرد اهدافشان بهره می جویند.
اینها با هدف کسب محبوبیت و آرای مردم طوری وانمود میکنند که انگار به نیازهای جامعه، کمبودها و مشکلات کاملا آگاهند و با تمام توان خود سعی در پاسخگوئی و ابراز همدردی را دارند، ولی این دست های پشت پرده هستند که همواره مانعی برای خدمت خالصانه اینان به مردم فراهم آورده اند!
ولی حقیقت آنست که تمام اهداف اینان نه بر مینای اخلاص و همدردی بلکه برای کسب محبوبیت عمومی و رسانه ای و تشویش اذهان عمومی به نفع خود است.
و در راه رسیدن و سرمنزل مقصود از بکارگیری ابزار و عناصر وابسته، منفعل و منفعت طلب و ستایشگر رسانه ای و میدانی نیز کاملا بهره مند میگردند.
به عنوان مثال فرض میکنیم مسئول بلند پایه ای در هنگام وقوع سیلاب، در میان جمعیت حاضر شده و با سطل آب سعی دارد سیلاب و آب گرفتگی معابر را مهار کند!
آیا این عمل وی اقدامی کارشناسانه، اصولی و زیربنائی در کارنامه مدیریتی و تخصصی وی محسوب میشود?
یکی دیگر از مهم ترین ابزارهای عوامفریبان پرداختن به شعار گرایی، ظاهر سازی و شلوغ کاری جهت به خدمت گرفتن فضای جامعه به نفع خود است.
این افراد با گرفتن ژست های حق طلبانه و حق به جانب، بکاربردن ادبیاتی و رویه ای تند، نامعقول و انتقاد ناپذیر به دفاع از منافع و مقاصد شخصی خویش میپردازند.
و در صورت لزوم به خلق دشمنان و خرابکاران موهوم به عنوان عامل تمام معضلات، کمبودها و ایرادها دست میزنند تا بدینوسیله ضعف های خود را توجیه یا پنهان کنند.
عوامفریب ها حیات خود را وابسته به بی تفاوتی، سرخوردگی، سیاست زدگی و منفعت طلبی و ناآگاهی جامعه هستند.
به همین خاطر همواره با نقادان آگاه، مطالبه گر و اهالی علم و مطالعه دچار مشکل و تضاد میشوند.