اختصاصی مازندشورا: سرمقاله شماره یازدهم نشریه موثق به قلم کمیل نظافتی است. همچنین در شماره دوازده نشریه موثق که به زودی منتشر خواهد شد مصاحبه ای با این طلبه جوان منتشر خواهد شد.

همواره یک آرزوی بزرگ در زندگی داشته‌ام و آن این است که بتوانم دو مرکز بزرگ جهانی تاسیس کنم. یکی جایگاهی برای انسان‌های بی‌پناه به ویژه کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست که در آن محل کار کنند و تشکیل زندگی بدهند. دیگری نیز پناهگاهی برای حیوانات شهری که به عالم و آدم بفهمانم اسلام مخالف حیوان آزاری و حیوان‌کشی هست.

بنده اموال شخصی و مال چندانی ندارم اما با اعتمادی که مردم به من دارند هزینه‌ها را پرداخت می‌کنند. ضمن اینکه در این راه بسیاری از موسسات، بیمه‌ها و ... یاریگر هستند. نیاز است به حیوانات و پرنده‌های مهاجری که در ماه‌های سرد سال به تالاب‌های مازندران می‌آیند و متاسفانه بسیاری نیز در آنجا کشته می‌شوند، کمک شود. باید فرهنگ خوبی و پهلوانی را زنده کنیم و ماندگار نگاه داریم. همه چیز به نگاه انسان بستگی دارد. من احساس می‌کنم اخلاص عمل در اثر رابطه مخلوق با خالق است و اینگونه اقدامات خیرخواهانه دارای ارزش بسیاری است.

من برای خود فرهنگی دارم. فرهنگی که برخاسته از دل پیامبر (ص) امام حسین (ع) و نظام جمهوری اسلامی است. شخص کمیل نظافتی مطرح نیست. من هیچ‌‌ابن‌هیچم. برای همین تعریف من از انسانیت کمی متفاوت است و آن این است که اگر کسی حقیقت خود را باور کند و اعمال و رفتار خود را با آن باور قلبی انجام دهد، انسان است. کمک به همنوعان خود، کمک به حیوانات و پرندگان انسانیت است.

 ما انسانیم و از شرافت انسانی ما به دور است که دلمان لحن انسانی نداشته باشد. همیشه به یاد داشته باشیم که انسان، حیوان و طبیعت حق زندگی دارند و ما که در دایره شرافت انسانی هستیم باید این اصل را باور داشته باشیم که به باورپذیری این حقیقت کمک کنیم و حق زندگی را از سایر جنبندگان نگیریم.