مازندشورا:به گزارش خبرگزاری فارس از شهرستان ساری، دهم آبان در تاریخ ایران مصادف است با جشن آبانگان، جشنی ایرانی به پاس ارج‌نهادن به سیاره آناهید (زهره) و رود پُرخروش آمو دریا و ایزد بانوی آب‌ها در ایران (آناهیتا).
ایزد بانوی آب‌ها در افسانه‌های کهن ایران‌زمین، بانویی است آراسته که در بلندترین طبقه آسمان جای دارد و بر کرانه هر دریاچه، خانه‌ای ساخته است با صد پنجره درخشان و هزار ستون که به زیبایی تراشیده شده‌اند، او بر فراز ابرهای آسمان به فرمان پروردگار، باران و برف و تگرگ را به سمت زمین روان می‌کند.
در روزگاران کهن در روز جشن آبانگان، ایرانیان به ویژه بانوان به کنار دریا و رودخانه‌ها می‌رفتند و به نیایش می‌پرداختند.
آنان نیز از نقش حیاتی آب در زندگانی بشر و سایر موجودات آگاه بودند به گونه‌ای که این عنصر الهی از دیرباز در میان ایرانیان باستان از ارزش والایی برخوردار بوده‌است.
در برخی از متون کهن آمده‌ا‌ست که ایرانیان برای آب جاری ارزش خاصی قائل بودند و هرگز آب روان را آلوده نمی‌کردند، گذشتگان آن را مقدس می‌دانستند و برای حفظ پاکی آب رودخانه‌ها و آب‌های روان، بسیار تلاش می‌کردند، آنان آب‌هایی که ویژگی سه گانه رنگ، بو و مزه‌اش تغییر می‌کرد را هرگز برای آشامیدن و شست‌وشو به کار نمی‌بردند.
ایرانیان کهن بر این باور بودند که آفرینش آب پس از آفرینش آسمان و پیش از آفرینش سایر موجودات صورت گرفته‌است، لذا آب یکی از مقدس‌ترین عناصر طبیعی نزد آن‌ها به شمار می‌رفت.
همین امر می‌تواند دلیلی باشد بر این مطلب که مهم‌ترین موضوع این جشن، گرامیداشت و توجه به عنصر حیاتی، آب بوده‌است.
در افسانه‌های ایرانی نیز بیان شده‌است که در این روز (زَو) پادشاه ایران بر افراسیاب پیروز می‌شود و او را از سرزمین خویش می‌راند، زَو پس از شکست دشمنش دستور می‌دهد تا مجددا نهرهایی که توسط افراسیاب ویران شده‌است، لایروبی شود، با این کار، آب گوارا از نو در کاریزها روان می‌شود و همگان را شادمان می‌کند.
همچنین در این روز پس از گذشت چندین سال خشکی، باران رحمت الهی از آسمان بیکران، زمین را فرا می‌گیرد و طراوتش به سبزه‌زارها و درختان، حیاتی دوباره می‌بخشد.
نقش درخشان آب در زندگانی موجودات از دیرباز در میان ایرانیان شناخته شده‌بود، که اینچنین برای حفظش کوشا بودند اما چه بر سر این مردمان با تاریخی اصیل آمد که امروز اینطور نقش پُررنگ این مایه حیاتی را از یاد برده‌اند و شاهد نابودی این عنصر اساسی طبیعی هستند.
آلودگی رودخانه‌ها و دریا نیز هر روز بیش از گذشته به چشم می‌خورد و جان این عنصر زندگی‌بخش به خطر می‌افتد که به دنبال آن، حیات تمام موجودات روی زمین به سمت نابودی کشیده خواهدشد.
بسیاری از رودخانه‌ها توسط فاضلاب‌های که به درون آن‌ها ریخته می‌شود، آلوده می‌شوند، فاضلاب‌های خانگی، صنعتی و کشاورزی که با ورود به بستر رودخانه، علاوه بر آلودگی این مایع حیاتی، جان سایر موجودات را به خطر می‌اندازد و حیات بشری را مختل می‌کند.
برای جلوگیری از این رویدادها که تصویر تلخی از طبیعت را در ذهن‌ها به یادگار می‌گذارد باید کمی تدبیر اندیشید، توجه مسؤولان به حفظ محیط‌زیست و اتخاذ تدابیر درست، می‌تواند تا حدی مانع آلودگی آب‌ها شود و آینده بهتری را برای این رودخانه‌ها رقم زند.
تصفیه این فاضلاب‌ها، جلوگیری از ورود آن‌ها به رودخانه‌ها و دریا و آگاهی‌بخشی و فرهنگ‌سازی در میان مردم برای حفظ محیط‌زیست، می‌تواند به طور چشمگیری مانع ویرانی این عنصر طبیعی شود.
این در حالی است که بنابر گفته محمدحسین بازگیر، رئیس اداره محیط‌زیست شهر تهران، تنها 30 درصد فاضلاب‌های شهر تهران تصفیه می‌شود و مابقی نیز تصفیه نشده باقی می‌ماند، در صورتی که در شهر تهران، نزدیک به ۶۰ درصد شبکه فاضلاب ایجاد شده‌است اما تعداد زیادی از این شبکه‌های فاضلاب، تصفیه‌خانه ندارند، مسأله‌ای که در شهرهای دیگر نیز به چشم می‌خورد و نیازمند تصمیمات جدی‌تری است.
از طرف‌دیگر با صرفه‌جویی در مصرف آب نیز علاوه بر اقدامی مفید در راستای جبران کم‌آبی، می‌توان فاضلاب‌های کمتری را نیز تولید کرد.
اقداماتی که می‌تواند باورهای گذشتگان را از نو زنده کند و بار دیگر ارزش این عنصر حیاتی را در ذهن‌ها قوت بخشد، عنصری که فقدانش بیابانی از ویرانی‌ها را می‌سازد و حیات بر روی این کره خاکی را به نابودی بدل می‌کند.
دهم آبان نیز باید در تقویم این سرزمین بدرخشد تا به یاد داشته‌باشیم که پروردگار مهربان‌مان آب را برای حیات‌بخشی آفرید و جهان را از طراوت آن سیراب کرد اما غفلت بشر می‌تواند این طراوت را محو کند و رنگ خشک‌سالی را بر پهنه گیتی بگستراند.
انتهای پیام /86047/ع