اختصاصی مازندشورا: اشاره-علی نوری: شهرستان بهشهر از زمان به‌روی کار آمدن شورای پنجم دچار فراز و نشیب‌های بسیاری شده است و در مقوله‌های مختلف، حاشیه بسیار داشته اما این‌بار داستان پسماند این شهرستان برسر زبان‌ها افتاده است و کانون جلب توجه اذهان‌عمومی و کارشناسان امر شده است. سالانه بیش از 20هزار تن زباله در شهر بهشهر دپو می‌شود که این اعدام ارقام در سالیان اخیر تبدیل به یکی از مهم‌ترین معضلات این منطقه شده است.
انحراف از قانون، دردسر جدید مدیریت شهری بهشهر
ماجرا از آن‌جایی آغاز می‌شود که در 3 تیرماه سال جاری و پس از برگزاری جلسه حول محور پسماند در بهشهر، بر آن شدیم تا با چندتن از اعضای شورای بهشهر گفت‌و‌گو کنیم که در نتیجه‌ی آن، عدم موافقت اعضای شورا کلیدی‌ترین موضوع مباحثه بود؛ جلسه‌ای که برای بررسی یک طرح پیشنهادی از طرف شهردار و در ادامه‌ی جلسات پیشین برگزار شده بود. شهرستان بهشهر نیز همانند دیگر شهرستان‌های ساحلی با معضل پسماند درگیر است و به موجب همین امر تیم مدیریت شهری بهشهر به ساخت کارخانه کمپوست 250 تنی روی آورد. این کارخانه به محوریت بهشهر و به نیابت از 5 شهر نکا، خلیل‌شهر، رستمکلا، بهشهر و گلوگاه در سال 1393 ایجاد شد و از سری نواقص آن که توسط متخصصین حوزه پسماند نیز تأیید شده می‌توان به موضوع شیرابه‌های حاصل از پسماند اشاره نمود.
باید اضافه کرد که برای حل این مشکل توسط پیمانکار پروژه، فضایی تعبیه شده است اما اتفاق جالبی که رخ داده خارج شدن مسیر اصلی حل مشکل توسط شهردار بهشهر و مطرح نمودن پروژه‌ای تحت عنوان تبدیل شیرابه به فوم صنعتی است. این اتفاق درحالی روی داده است که بر اساس قانون این قسمت از کارخانه می‌بایست توسط پیمانکار تکمیل و راه‌اندازی و به شهرداری‌ها تحویل داده شود. حال که این اتفاق نیفتاده است، آیا شهردار نباید با پیگیری موضوع از راه قانونی آن به حل مشکل بپردازد؟
تبدیل شیرابه به فوم، جایگزین بدون مجوز
با نگاهی ساده به اوضاع می‌توان دریافت که شهردار بدون اخذ مجوزات لازم از شورای اسلامی شهر و بدون رعایت موارد قانونی کارخانه کمپوست، طرح جدیدی را جایگزین تحویل کامل پروژه کارخانه کمپوست از پیمانکار می‌کند.
براساس شنیده‌های خبرنگار موثق تا به امروز شهردار بهشهر، نتوانسته مدارک خواسته شده توسط شورای شهر را ارائه دهد و همین امر موجب شد تا پای محمدی تاکامی مدیرکل دفتر امور شهری و شوراهای استانداری به این جریان باز شود؛ در این مورد نیز مسئولین امر از ارائه مدارک به شورای شهر جهت پاسخگویی به مردم بازمانده‌اند و هنوز هیچ مجوز تأیید شده‌ای از سوی محمدی تاکامی به شورا ارسال نشده است.
طرح تبدیل شیرابه به فوم صنعتی درحالی رسانه‌ای شده است که بدون هیچ‌گونه تأییدیه و مجوزهای قانونی چه از سوی محیط زیست و چه از دیگر مراجع، برآورد هزینه‌ای که بازدهی داشته باشد و مسائلی از این دست همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارند.
در این میان جای سبز محمدی تاکامی نیز ابهاماتی را به‌وجود می‌آورد؛ رسانه‌ای شدن این موضوع توسط مدیرکل امور شهری و شوراهای استانداری در فضای مجازی و دفاع تمام قد وی از طرح پیشنهادی فیروزی، شهردار بهشهر خود از مسائلی است که توجه بسیاری را به خود جلب کرده است.
این اتفاقات سوالات مبهمی را در اذهان عمومی ایجاد می‌کند؛ چه‌طور ممکن است که طرحی حتی مجوزهای لازم از مراجع ذی‌صلاح خود ندارد اما از طرف شهردار رسانه‌ای شده و با تبلیغات گسترده کانون افکار شهروندان بهشهری می‌شود؟
چرا چنین طرحی در شهرهای دیگر همچون ساری و یا کیاسر که از مشکلات ناشی از پسماند رنج می‌برند اجرایی نشده است؟
نقش استانداری و مسئولان محیط‌زیست در این معضل چیست؟ آیا مدیریت پسماند در مازندران رها شده و هرکسی به نوبه‌ی خود می‌تواند در جایگاه یک صاحب‌نظر طرحی را ارائه دهد؟