مازندشورا:به گزارش خبرگزاری فارس از شهرستان نور، هفته گذشته و در خلال سفر دو روزه پرفسور مجید سمیعی در مازندران با خبر شدیم که یکی از جوانان نوری در رشته تخصصی جراحی مغز و اعصاب در دانشگاه فردوسی مشهد پذیرفته شد، در ادامه پیگیری مطلع شدیم که برادر و خواهر این جوان نیز از جوانان موفق و نخبه کشور محسوب می‌شوند، بنابراین به‌اتفاق همکاران خبری برای انجام مصاحبه در منزل این خانواده حاضر شدیم که نتیجه این گفت‌وگو را در ادامه میخوانید.
ناصر علی‌پور پدر خانواده است، در سال 62 ازدواج کرد و ثمره زندگی او دو فرزند پسر و یک فرزند دختر است که همگی تحصیلکرده هستند.
«حسین» نخستین فرزند این خانواده در مهر 64 به دنیا آمد و تحصیلات خود از ابتدایی تا دیپلم را در شهرستان نور به اتمام رساند، برای ادامه تحصیل به بلاروس رفت و در آکادمی دولتی این کشور پزشکی خواند و سپس دوره تخصصی و فوق تخصصی در درمان را گذراند و در همان دانشگاه روانشناسی بالینی و روانپزشکی تدریس می‌کند.
او هم‌اکنون در مرکز تحقیقات بیمارستان اعصاب و روان شهر «میسک» فعالیت دارد و همچنین در دپارتمان اعصاب و روان مدرس و استادیار است.
* پس از بازگشت به ایران، برای خدمت در مناطق محروم و دورافتاده تلاش می‌کنم
از این جوان موفق سؤال شد که چرا به کشور بازنمی‌گردد تا هموطنان از تخصص او بهره‌مند شوند، او پاسخ داد: در دپارتمان قرارداد سه ساله دارم و در شرف برگشت به کشور هستم، اما تغییر قانون قدری از کار را مشکل کرد، چون با قانون قبلی امکان بازگشت راحت‌تر بود، اما با قانون جدید باید تحصیلاتم در کشور تأیید شود و قطعاً برای خدمت به مردم کشورم پس از پایان قرارداد به ایران می‌آیم.
علی‌پور به مشکلات جوانان در موضوع اعصاب و روان اشاره کرد و گفت: بیشتر مراجعان از بیماری اعصاب و روان خاص از جمله «الکلیسم» رنج می‌برند که برای ترک آن نیازمند مشاوره هستند، البته مراجعان ایرانی بیشتر به دلیل تغییر آب و هوا، اختلال ناشی از آسیب‌های اجتماعی، یافتن دوستان جدید و دوری از خانواده، به الکل روی آوردند که پس از مدتی برای مشاوره مراجعه می‌کنند.
نخبه ایرانی علت موفقیت خود را حمایت مستقیم خانواده دانست و افزود: همه هزینه تحصیل من از طرف خانواده که معلم بازنشسته هستند، تأمین شد و وقتی این حمایت را داشتم، همه تلاش خود را برای موفقیت و رضایت والدین انجام دادم.
وی با اشاره به تأثیر فعالیتهای خود بر روی دیگر جوانان اظهار کرد: دست‌کم سالانه 60 نفر به‌واسطه راهنماییهایی که انجام می‌دهم در کالج علمی محل کارم مشغول تحصیل هستند.
این جوان موفق اضافه کرد: همه تلاش من پس از بازگشت به ایران خدمت در مناطق محروم و دورافتاده است، زیرا معتقدم به دلیل فقر فرهنگی و اقتصادی بیشترین مشکلات اعصاب و روان در این مناطق وجود دارد و نیازمند حضور امثال ماست تا از فقر فرهنگی نجات پیدا کنند.
علی‌پور در پایان با اشاره به اینکه دست‌کم پنج مقاله در بلاروس به چاپ رسانده و عنوان بهترین دانشجوی خارجی در جشن 60 سالگی دانشگاه را دارد، گفت: ریاست داوران کنفرانس ایرانیان در بلاروس و اعلام نظر در بحث مقاله‌ها و عنوان تنها استاد خارجی عضو دانشگاه میسک را دارم و علت بیان این مطالب، آن است که از دولت میخواهم تا به جوانان و دانشجویان ایرانی اهمیت داده و اعتقاد و باور داشته باشد.
* تغییر رشته از ریاضی به تجربی
«عین‌الله» فرزند دوم خانواده، متولد 67 است که او نیز تحصیلات خود را در شهر نور تا مقطع دیپلم ادامه داد و به گفته خودش به این سبب که ریاضی برایش اقناع‌کننده نبود، تغییر رشته داد و در پیش‌دانشگاهی برحسب راهنمایی برادر بزرگتر با پزشکی آشنا و در آزمون نیز با رتبه 40 در رشته پزشکی دانشگاه آزاد تنکابن قبول شد.
این جوان نخبه پس از پایان تحصیلات، خدمت سربازی خود را در شهرستان‌های خاش و نیک‌شهر سیستان و بلوچستان گذراند و پس از آن نیز یک‌سال داوطلبانه در منطقه نیک‌شهر به محرومان این شهر خدمت کرد و برای ادامه تحصیل و دریافت تخصص تلاش کرد و در آزمون امسال نیز در رشته تخصص جراحی مغز و اعصاب در دانشگاه فردوسی مشهد پذیرفته شد.
این جوان موفق به فارس گفت: در مدت خدمت و طرح سعی کردم در همان منطقه محروم فرهنگ‌سازی کنم و به دلیل محرومیت این منطقه، دانش‌آموزان را به ادامه تحصیل و انتخاب رشته پزشکی، مهندسی و معلمی تشویق کردم.
وی نیاز به آموزش در مناطق محروم را در اولویت دانست و افزود: تلاش می‌کنم این ارتباط را با مردم منطقه حفظ کنم و با افزایش آگاهی والدین و حتی توصیه به معلمان، اصل آموزش که اساس توسعه و پیشرفت است و بزرگترین نقش را در مناطق محروم دارد، بهطور جدی دنبال شود.
علی‌پور دلیل موفقیت خود را تلاش و پشتکار در کنار همراهی خانواده و دعای خیر والدین دانست و گفت: گاهی تلاش به‌تنهایی کافی نیست زیرا برخی شاید تلاش زیادی داشته باشند، اما به موفقیت نرسند.
* دوران طرح پزشکی را به منطقه محروم نیک‌شهر رفتم
«زهرا» فرزند سوم خانواده علی‌پور متولد سال 68 است که با رتبه 110 در دانشگاه آزاد تنکابن در رشته پزشکی پذیرفته شد، او برادرانش را الگوی خود در همه دوران تحصیل و دانشجویی اعلام کرد.
این جوان موفق میگوید: در دوران دانشجویی به دلیل اختلاف سنی کم با برادر کوچکم ادامه تحصیل دادم و در دوران طرح نیز برای خدمت به مناطق محروم به نیک‌شهر رفتم که اکنون 2 ماه از طرح من مانده است اما با این هدف به منطقه محروم رفتم تا تغییر ایجاد کرده و به بهانه‌های مختلف فرهنگ‌سازی کنم، البته معتقدم دولت باید بیشتر رسیدگی کند زیرا جایی‌که برق نباشد، یخچال نیست، بهداشت نیست، سلامت نیست ولی حضور ما نیز تأثیر داشت.
علی‌پور افزود: هم‌اکنون برای دریافت تخصص جراحی قلب تلاش می‌کنم و ترجیح می‌دهم پس از تخصص به مردم شهرم خدمت کنم چون فکر می‌کنم شهر من نیازمند است.
* پزشک شدن فرزندان همیشه در لالایی‌هایم بود
«انسیه» مادر خانواده است و میگوید: دغدغه من و همسرم تحصیل و توفیق فرزندان‌مان بود، لذا به دلیل کمبود امکانات از روستا به شهر کوچ کردیم و نخواستیم مانع پیشرفت آنها شویم.
خانم علی‌پور افزود: پزشک شدن فرزندان همیشه در شعار من و همسرم و در لالایی‌هایم بود و می‌دانستیم موفق می‌شوند، زیرا از همان کودکی استعداد داشتند اما تحمل دوری‌شان برایم سخت بود با این حال موفقیت آنها برایم شیرین‌تر بود و توانستم سختی دوری را تحمل کنم.
به گزارش فارس، در پایان گفت‌وگو از این سه جوان موفق خواستیم تا اگر صحبتی باقی‌مانده است، بگویند، آنها در تکمیل صحبتهای خود، مهم‌ترین اصل برای موفقیت را برنامه‌ریزی دانستند و معتقد بودند که نبود برنامه، سوءمدیریت و... مانع توفیق است، شهر نور باید دست‌کم سالانه 20 نفر را در رشته پزشکی معرفی کند.
* تحصیلات باید براساس بازار کار باشد
از دیگر موضوعات مطرح‌شده، تلاش برای کشف استعدادها بود و آنها معتقد بودند گاهی مشکلات اقتصادی خانواده مانع ادامه تحصیل و سبب از بین رفتن استعدادها می‌شود که نیازمند حمایت دولت است و حمایت نکردن دولت ممکن است، سبب منحرفشدن استعدادها شده و جوان به بزه و اعتیاد و... سوق داده شود.
آنها بر این نکته تأکید داشتند که نباید به کسی پول داد، بلکه باید راه پول در آوردن را آموخت تا شاغل شده و درآمد کسب کند، امروز میبینیم که کارگاه تولیدی ایجاد نمی‌شود و تنها ساختمان‌ها مرتفع می‌شوند که بیشتر آنها خالی هستند و از طرفی جوان‌ها بیکار ماندند، هیچ جای دنیا زمین بایر نمی‌ماند همواره زیر کشت مختلف، تولید و کار است، با کمترین امکانات بیشترین اشتغال و سود از گردشگری دارند ولی ما چندین هزار تحصیلکرده داریم که بیکار هستند، تحصیلات باید بر مبنای بازار کار باشد و برای آینده شغلی جوانان تا 50 و 100 سال آینده برنامه‌ریزی داشت.
---------------------------
گزارش از: نعمت مؤمنی
---------------------------
انتهای پیام/86023/ب40