یادباد آن روزگاران یادباد

دوست دارم لباس‌ها همین جور خاکی باقی بماند

مازندشورا: دوست دارم لباس‌ها همین جور خاکی باقی بماند، اگر برگشتم که دوباره می‌پوشم و کمک می‌کنیم در ساختن مسجد و اگر هم خدا خواست و توفیق شهادت داد که لباس‌های خاکی من، پدر و سایرین را بیشتر تشویق می‌کند که ان‌شاءالله با عزمی‌ راسخ‌تر کار ساختت مسجد را به پایان برسانند.

همسر شهید عبدالله شریفی :

فکر اینکه او به شهادت برسد را هم به ذهنم راه نمی‌دادم/دوست دارم روز محشر با او باشم

مازندشورا: هر بار که حاجی به جبهه می‌رفت، فکر اینکه او به شهادت برسد را هم به ذهنم راه نمی‌دادم اما خداحافظی آخر به گونه‌ای بود که او انگار دیگر برنمی‌گردد، چند روز قبل از اینکه جنازه حاجی را به ساری بیاورند، انگار همه این قضایا به من الهام شده بود.

یادی از روزهای حماسه و ایثار

مرا از روی خال پهلویم شناسایی کنید

مازندشورا: از شلمچه که برگشت، باز هم خانه پر از سلام و صلوات بود، مثل کوچه و خیابان، همه جا را آذین بسته بودند، بوی گلاب، همه جا پیچیده بود، اول نشناختنش، سرش را جا گذاشته بود، اما همان خال کار خودش را کرد.

یادی از روزهای حماسه و مقاومت/

عکس زیبای حسینعلی از روی چلچراغ به من لبخند می‌زد

مازندشورا: وقتی به خانه پدرشوهرم نزدیک شدیم از دور چلچراغی آذین‌بسته نمایان شد، نزدیک و نزدیکتر شدیم، روبه‌روی چلچراغ ایستادم، خدای من! چه می‌دیدم؟! عکس زیبای حسینعلی بود که روی چلچراغ به من لبخند می‌زد.