اختصاصی مازندشورا: احمدرضا خردور- شهرستان نور بواسطه بهره مندی از مواهب خدادادی بیشماری چون قرار گرفتن در کرانه زیبای دریای مازندران و همجواری با جنگل های باستانی هیرکانی و چشمه های فراوان آب گرم معدنی و آب بندان های متعدد و کوهستانهای زیبا و سحر انگیز و بیشمار جاذبه های طبیعی دیگر در کنار نزدیکی به پایتخت و راههای ارتباطی مناسب، چشم انداز روشنی از توسعه به خصوص در زمینه صنعت گردشگری را ترسیم می کند که برای دستیابی به این توسعه به صورت پایدار و ماندگار احتیاج به شناخت دقیق از این توانمندیها و برنامه ریزی مناسب در جهت استفاده صحیح از این مواهب و حفظ و نگهداری آنها و اقدام جهت بهره برداری با حفظ سلامت محیط و اشتغال و درآمدزایی برای اهالی و ساکنان شهرستان نور و سایر مناطق همجوار می باشد.
جنگلهای هیرکانی این منطقه با قدمتی چهل میلیون ساله از ارزشمندترین جنگل های جهان بشمار می آید که از یک سو قرار گرفتن آب بند های زیبایی چون الیمالات و آب بند پارک جنگلی نور در دل آن و از سویی دیگر چشمه های جوشان آب های معدنی لاویج در کنار روستاهای کوهستانی و زیبا جلوه ای متمایز به آن بخشیده است.
پارک جنگلی بزرگ نور به عنوان بزرگترین پارک جنگلی خاورمیانه از زیباترین و دل انگیز ترین جاذبه های شمال ایران است اما در عین حال مهجور مانده از توجه مدیران و کارشناسان دچار خسران های زیادی در سالهای متمادی اخیر گشته بصورتی که بافت طبیعی آن دچار صدمات جدی شده و شاهد خشک شدن حجم زیادی از درختان آن هستیم و متاسفانه قاچاقچیان چوب هم دردی مضاعفند بر دردهای این جنگل و از سویی دیگر علاوه بر این ناملایمات حتی بسیاری از اهالی و ساکنان نور نیز از وجود آب بندی زیبا در دل آن بی خبرند و این نهایت غربت این جنگل و سوء مدیریت در استفاده از این موهبت عظیم است.
این موقعیت ممتاز و وجود این تعداد جاذبه گردشگری علی القاعده باید نوید بخش گشوده شدن درهای ورود سرمایه گذاران و گردشگران داخلی و خارجی به این منطقه باشد پس چرا با وجود این قابلیت ها این شهرستان سهمی ناچیز در صنعت عظیم گردشگری و صنایع مرتبط با آن دارد ؟
دلیل این امر را می توان در بکار گیری مدیران غیر متخصص و غیر بومی در سالیان متمادی جستجو کرد , مدیرانی که به واسطه شیوه انتخابشان که نه بخاطر سوابق درخشان و استعدادها و توانمندیشان بلکه به دلیل لابی گری و اعمال نفوذ و بعضا با اعلام سرسپردگی به نمایندگان و مدیران استانی و ... بوده است , چیزی در چنته نداشته اند تا گره از این کلاف سردرگم بگشایند و هر بار گره بر گره افزوده اند.
این عدم تخصص و گاها عدم تعهد باعث شده در طی این سالها شاهد برنامه ریزی و هدف گذاری مناسب در جهت بهره برداری از این مواهب نبوده و تنها نظاره گر از بین رفتن جنگلها و آلوده شدن رودها و دریا و شهرک سازی بی رویه و بدون حساب و معارض با بافت و معماری و اقلیم بومی منطقه باشیم در حالی که از دیگر سرمایه های ارزشمند و مغفول مانده این شهر, نیروهای متخصص و جوانان تحصیلکرده و مدیران کارآمد بومی آن هستند که به واقع حلقه مفقوده توسعه و پیشرفت این شهر بشمار میروند.
به نظر میرسد با توجه به استعدادهای فراوان طبیعی و وجود نسلی جوان و فعال و کوشا از تحصیل کردگان و متخصصان آماده به خدمت تنها اراده مدیران استانی و کشوری لازم است تا این پتانسیل عظیم آزاد شود و با نگاهی علمی و دانش بنیان به راههای توسعه پایدار منطقه آغازگر تحولی بنیادین در عرصه صنعت گردشگری و صنایع وابسته به آن بود , تحولی که زمینه ساز رشد و توسعه شهر از زوایای گوناگون و ایجاد اشتغال دائم برای شهروندان و بهره وری دو جانبه برای سرمایه گذاران و صاحبان اصلی این منطقه یعنی مردم شهرستان نور خواهد بود .
دادن فرصت استفاده از این مواهب به هموطنان علاوه بر جلوگیری از خروج سرمایه های کشور به خارج از ایران به صورت سرمایه گذاری و مسافرت های سالانه هموطنانمان به سایر کشورها می تواند زمینه ساز حضور گردشگران خارجی و ارز آوری برای کشور باشد البته به شرط مدیریت و برنامه ریزی مناسب و آماده سازی زیرساخت ها جهت حضور گردشگران که با توجه به حضور بخش خصوصی و توجیه بازگشت سرمایه آنها دور از دسترس نیست اما نیازمند تغییر تفکر مدیریتی حاکم است