مازندشورا: عبدالصمد زراعتی جویباری در این مطلب نوشت : نبود برنامه برای کشاورزان و کشاورزی ، عرصه را برای تولید کنندگان تنگ و متولیان امور را دست خوش بحران و اضطراب است .
هر سال بر دامنه بحران در تولید محصولات کشاورزی و عرضه ی آن افزوده می شود ، متولیان امر سردرگم به دنبال کارگشایی و روز مرگی هستند که نشان از نبود قوانین مرتبط و اراده ملی و تدوین نقشه جامع در امر تولید و توزیع است ، لذا در آینده روند موجود به فاجعه ختم خواهد شد .
بدتر از همه اینکه ، باغات مرکبات و سیاه ریشه در ملک های مرغوب جانشین محصولات استراتژیک شده است .
این در حالی است که تولیدات ما در این بخش ، ارزش صادرات را ندارد و یا قادر به رقابت با بازارهای جهانی نیست ، چه آنکه عرصه تولید در کشورهای صادرات محور ، هزینه های تولید تعریف شده است و نه مثل تولیدات باغی ما ، به لحاظ به صرفه نبودن تولید ، قادر به رقابت با رقبای خارجی نباشند.
این که زمین های باغی ما مکانیزه نیستند و کشاورزان نهال های غیر استاندارد را به قیمت های بسیار ارزان می خرند ، این نهال ها شناسنامه ای ندارند ، ضمن اینکه لابه لای مرکبات خود نهال های دیگری می کارند که علاوه بر افت راندمان تولید ، محصولا بی کیفیت تحویل باغدار می شود که در مدت کوتاهی او را دچار سردرگمی و مشکلات عدیده می سازد ، استفاده گسترده از سموم و کودهای شیمیایی و غرق آب ساختن زمین ، عدم اجراء نظرات کارشناسان ، مغفول ماندن اصول باغداری ، باعث هزینه های کلان می شود که علاوه بر ممنوعیت صادرات چنین محصولاتی ، برای کشاورزان در عرضه به بازار داخلی نیز سود چندانی ندارد .
بر این معضلات ورود دلالان و عدم خرید تضمینی از سوی دولت را بیفزایید ، اگر چنین فرایندی را بدون حواث غیر مترقبه فرض کنیم ، در غیر این صورت مانند سال گذشته که تگرگ بخش زیادی از مناطق مازندران در نوردیده بود و خسارات وسیعی به محصولات کشاورزی به خصوص باغی زده بود و بارش برف امسال ، که رمق باقی مانده کشاورزان را نیز از آنان ستانده است.
در چنین شرایطی است که کشاورزان ، با قطع درختان مثمر به سمت تولید محصول دیگری می روند و زحمات 10 ساله یا بیشتر خود را در تصمیمی عاجل و آنی نابود می کنند ، دور زیان باری که دهه هاست که به صورت مختلف ادامه دارد .
هر کشوری که بر روی محصول برنج ، گندم ، ذرت و کلزا سرمایه گزاری کند ، پیروز است چون به موضوع استراتژیک خود ، همت گمارد . در گذشته به این محصولات بهایی نداده اند و این باعث ویرانی فراوانی شده است و اگر هم الان وضعیت را دولت سامان ندهد و برای تولید و محصولات تضمینی نباشد ؛ اوضاع به مراتب بدتر خواهد شد .
در کنار انبوه خسارت ها ، باید به برداشت بی رویه آب از سفره های زیر سطحی در مازندران اشاره کرد و به پیش روی آب شور دریا به مناطق بالا دست دریا ، یعنی به خاک های نباتی اشاره کرد ، که اگر توجه نشود ، معلوم نیست آینده این بوم که زبان زد دنیا است ؛ به کجا کشیده خواهد شد .
خبرنگار : رضا غلامی ** انتشار دهنده : حسن فلاحتی
7335/1654