اختصاصی مازندشورا: استان مازندران به رغم داشتن پتانسیل‌های بسیار فراوان و نیروی کار تحصیل کرده و کارآمد، جزو استان‌هایی است که بیشترین نرخ بیکاری را در کشور دارا است به طوری که در سال گذشته استان مازندران طبق آمار منتشر شده از طرف مرکز آمار کشور، با نرخ 15.3 درصد بیکاری، بسیار بالاتر از نرخ میانگین کشوری بود. در سال گذشته نرخ بیکاری کشور 10.7 درصد بود که استان مازندران هم ردیف استان‌های چهارمحال و بختیاری و کرمانشاه و کهکیلویه و بویراحمد، جزو استان‌های بیکار کشور محسوب می‌شد.

ریشه این معضل را باید در مدیریت کلان استان و همچنین اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی جستجو کرد. اگر چه این اداره کل متولی ایجاد اشتغال نمی‌باشد اما با توجه به مزیت های بومی مازندران می‌توان انتظار داشت که مسئولین در ایجاد اشتغال بومی اقدامات موثرتری داشته باشند. از جمله آن ایجاد کارآفرینی و حمایت از مشاغل خانگی، ایجاد نیروی مولد که بتوانند بخشی از بار تولید اشتغال را به دوش بکشند. اما برخلاف انتظار نه تنها شاهد هیچگونه تدبیری از سوی مدیران نبوده‌ایم بلکه هرروزه کارآفرینان ما در چرخه بروکراسی اداری ناامیدتر هم می‌شوند.

عدم اقدام مناسب جهت تسریع روند دریافت تسهیلات، عدم بهره گیری از کارآفرینان، نگاه فرصت محور به کارآفرین به جای نگاه حمایتی و ... موجب عدم اطمینان کارآفرینان به این سازمان و بروز شکاف عمیق بین اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی مازندران با کارآفرینان و سرمایه‌گذاران شده است. نقطه ضعف دیگر سازمان عدم به کارگیری نیروهای جهادی و کارا در سطح استان است. به طوری که بازدهی پایین این سازمان موجب ناامیدی جامعه شده است.

دولت تدبیر و امید که در پایان راه چهارساله خود است، برای جلب اطمینان دوباره نیازمند ایجاد رضایت در جامعه است. نماد و نشان عملکرد یک دولت میزان رونق اقتصادی و پویایی یک جامعه است ولی مدیران استان نه تنها نتوانسته‌اند رضایت عمومی جامعه را بدست بیاورند، بلکه کارآفرینان را نیز بی‌انگیزه کرده‌اند.

کارنامه عملکردی اداره کار مازندران طوری بوده که تغییر چندانی میان امروز و چند سال گذشته که ایران درگیر تحریم‌های ظالمانه بین المللی بود شاهد نیستیم. پس از توافق برجام و تا حدودی باز شدن فضای اقتصادی کشور و رونق کسب و کار و علاقه سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی، استان مازندران از این قافله عقب مانده و نتوانسته در جذب سرمایه‌گذاران موفق عمل کند و به جایی که شایسته آن است برسد. علیرغم وجود پتانسیل‌ها و ظرفیت‌های ویژه‌ای که استان مازندران دارد، بالا بودن نرخ بیکاری در این استان به هیچ عنوان پذیرفتنی و قابل قبول نیست و نشان از عدم مدیریت درست در استان دارد.

مدیریت این سازمان در سال‌های گذشته به صورت روتین بوده و تنها به امور معمولی و روزانه سازمان پرداخته است و نه تنها نتوانسته طرح و برنامه ویژه‌ای در استان اجرا کند، بلکه حتی در ایجاد رضایت نسبی در استان نیز ناتوان بوده است. بدتر از آن اینکه حتی برنامه بلند مدتی هم شاهد نیستیم تا اندک امیدواری برای فعالان اقتصادی استان بوجود بیاید.

در حالی که بسیاری از سرمایه‌گذاران به علت قوانین دست و پا گیر و عدم حمایت‌های مناسب از مازندران فراری می‌شوند، نمی‌توان چشم انداز امیدوار کننده‌ای به بهبود اوضاع داشت و با این روند به نظر می‌آید وضعیت اقتصادی استان روز به روز بیشتر به قهقرا برود و نه تنها نرخ بیکاری کاهش نیابد، بلکه شاهد افزایش از دست رفتن فرصت‌های شغلی، ورشکستی سرمایه‌گذاران و نابودی صنایع و تولیدی‌های استان باشیم.

در این میان اداره کار استان مازندران به جای حمایت شعاری و ژورنالیستی از کارآفرینان و برگزاری همایش‌های بی‌ثمر، بهتر است فکری به حال اشتغال جوانان کند و با تشویق و ترغیب سرمایه گذاران و حمایت‌های لازم از آنها، دعوت از  نخبگان برای ایجاد طرح و برنامه، به کار گیری نیروهای جهادی و دلسوز به ایجاد فرصت‌های شغلی کمک کند. اما متاسفانه تاکنون اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان مازندران با مدیریت کامران اصغری نتوانسته به اهداف این سازمان جامه عمل بپوشاند.