مازندشورا:جمشید عمرانی فر، متولد سال 1341در منطقه بخش 8 ساری (خیابان بهمن شرقی کنونی) است. مقطع دبستان و راهنمایی را در همین منطقه گذراند و از آنجایی که رشته ریاضی تنها در دبیرستان پهلوی سابق در ساری تدریس می‌شد، از منطقه بخش هشت به خیابان امیر مازندرانی رفت. سال 56 برای ادامه تحصیل وارد دانشکده کشاورزی دانشگاه مازندران شد که با انقلاب فرهنگی دانشگاه تعطیل شد. همچنین وی از بنیان گذاران اولیه جهاد سازندگی استان مازندران است.

پس از بازگشایی دانشگاه‌ها در رشته مهندسی علوم زراعی با گرایش ژنتیک مشغول به تحصیل و مجدد به کار در جهاد سازندگی ادامه داد. در زمان جنگ تحمیلی حضور فعالی در جبهه به خصوص در عملیات حلبچه داشت. بعد از اتمام جنگ به عنوان معاون جهاد سازندگی استان مازندران، مدیرکل جنگل کاری و پارک های کل کشور، عضو هیئت مدیره نکا چوب  و مدتی هم در بخش خصوصی مشغول به خدمت بود. در سال 80 به سازمان جنگل و مراتع کشور رفت و مجدد به عنوان مدیرکل جنگل کاری و پارکهای کشور منصوب شد.

مجمع شرکت انتخاب مدیر عامل متشکل از دو وزیر و یک معاون رئیس جمهور است و آنها عمرانی‌فر را به عنوان مدیرعامل و رئیس هیئت مدیره شرکت سهامی نکاچوب انتخاب کردند که از سال 82 تا 89 در آنجا مشغول به فعالیت بود. در حال حاضر به عنوان مدیرعامل یکی از شرکت های بزرگ تولیدکننده نئوپان و MDF کشور مشغول به خدمت است.

آمایش شهر ساری بر مبنای تعارف علمی مشخص شود

ما در عصر ماشینی و صنعتی زندگی می کنیم و کشور ما مستثنی از این مسئله نیست. امروزه عمده شهرها صنعتی و زندگی مردم ماشینی شده است به همین خاطر وجود فضای سبز و جنگل ها تاثیرات بسزایی در روحیه مردم و شهروندان دارد. در قدیم از مکان های جنگلی برای احداث بیمارستان های روانی استفاده می کردند چرا که فضای سبز و جنگل در روحیه بیمار هم تاثیرگذار است. با توجه به روند رو به رشد ساخت و ساز و ساختمان‌های بلند در شهر امروزه شاهد یک زندگی خشک و بی روح در جامعه هستیم به همین خاطر باید توجه بیشتری به فضای سبز صورت گیرد. سازمان ملل سرانه فضای سبز برای هر نفر را حدود 20 تا 25 و این مقدار در شورای عالی معماری و شهرسازی ایران حدود 12 متر تعیین شد. این در حالی است که اگر میزان فضای سبز ساری را تقسیم بر جمعیتش کنیم این رقم به زیر یک متر خواهد رسید یعنی حدود 75 صدم متر مربع به ازای هر نفر که این فاجعه بار است.

در ساری می‌توان با یک چوب خشک نهال تولید کرد و جای تاسف دارد که با وجود این همه پتانسیل سرانه فضای سبز ساری از بسیاری شهرهای کویری ما هم کمتر است. در 35-40 سال قبل باغات فراوانی در شهر ساری بود که حکم فضای سبز را داشتند اما در حال حاضر تمام این باغات تبدیل به آپارتمان شده است و فضای سبزی جایگزین انها نشده است. ما در مناطق پر جمعیت و حاشیه نشین که جمعیت در حال خفقان است کمترین بوستان ها و فضای سبز را داریم.

برنامه ریزی شرط رسیدن به موفقیت در کارها است. در خصوص فضای سبز ابتدا باید آمایش سرزمین شهر ساری بر مبنای تعارف علمی و با توجه به پتانسیل و ظرفیت های شهری مشخص شود و سپس با برنامه پیش برویم. ما به شدت با کمبود فضای سبز مواجه هستیم و برای بالا بردن سرانه فضای سبز باید یک برنامه جهشی ترسیم کنیم.

استان مازندران و شهر ساری  از پتانسیل ها و شرایط آب و هوایی خوبی برخوردار است که تا به امروز کمتر از انها استفاده شده است. مشارکت مردم در تمام زمینه ها حتی در مدیریت شهری مثمرثمر خواهد بود و دولت و دستگاه‌های دولتی قطعا نمی توانند تمام مسئولیت ها را به تنهایی برعهده گیرند. چنانچه دستگاه های مسئول خط هادی و راهنما را ترسیم کنند بسیاری از مردم علاقمند به پرورش گل و گیاه هستند و ما می توانیم در این زمینه صادرات داشته باشیم و این تنها با داشتن برنامه و استراتژی مشخص امکان پذیر است.

شهرداری و شورای شهر وظیفه خدماتی دارند نه اشتغال زایی اما برای کمک به جوانان و فارغ التحصیلان رشته کشاورزی می توانند گام های بردارند تا در کنار افزایش سرانه فضای سبز، ایجاد اشتغال کنند. بایستی بخشی از کار را به مردم بسپاریم تا فارغ التحصیلان  در قالب شرکت ها و تعاونی ها به تولید گل و گیاه بپردازند.