اختصاصی مازندشورا: منصور نیستانی*- گویشوران  زبان انگلیسی می گویند اولین تاثیر آخرین تاثیر است ( The first impression is the last impression). در توضیح این عبارت می گویند اگر در دیدار با کسی یا بازدید از مکانی در نگاه اول تاثیر مثبتی دریافت کنیم نگاهمان نسبت به آن فرد یا مکان مثبت می شود و ضعف ها و کاستی های احتمالی بعدی آن نگاه مثبت اولیه را عوض نمی کنند و بالعکس.  از این عبارت رایج در فرهنگ انگلیسی زبانان استفاده کردم تا در خصوص اولین تاثیری که ورودی های شهر مرکز استان بر گردشگران میگذارد با مسولین شهر سازی و شهرداری و اعضای محترم شورای شهر درد دل کوتاهی داشته باشم. ساری , مرکز استان گردشگر پذیر مازندران,  که خیابان های آن زیر چرخ اتومبیل های بیش از ده میلیون مسافر نوروزی فشار تحمل میکند از جذابیت های لازم برای نگهداشت گردشگرانی که با پول و ذوق گشت وگذار به استان امده اند برخوردارنیست. در این مجال قصد ندارم از همه جذابیت هایی که ساری باید و میتواند داشته باشد سخن بگویم بلکه علاقمندم توجه مسولین محترم شهری، شورای محترم ساری و مسولین محترم گردشگری و شهرسازی ساری را به ورودی های پر دافعه ساری جلب کنم.

 گردشگرانی که هنگام ورود به ساری صحنه های چشم نواز و زیبا ببینند علاوه بر این که ساری را با خاطره ای مثبت در ذهن ثبت می کنند احتمالا حضور طولانی تری در ساری خواهند داشت و در نتیجه پول بیشتری در این شهر خرج خواهند کرد. اما واقعیت آنست که ورودی های ساری که قرار است اولین تاثیر را بر گردشگران پر تعداد آن بگذارند خیلی - شاید هم بتوان گفت اصلا- چشم نواز نیستند. در بسیاری از ورودی های چندگانه ساری ساختمان ها، مغازه ها ، پیاده رو ها برای یک شهر معمولی هم مناسب نیستند چه برسد به شهر گردشگر پذیری مانند ساری. کدام گردشگر پول خرج میکند و رنج سفر را تحمل میکند تا به شهری برسد که در ورودی اش بنر های بی قواره، اگزوز شکسته و تیوب اتومبیل آویزان است ویا در اولین نگاه مغازه های نیمه ساخت و علف های هرز کنار آسفالت و چاله های پر آب کنار جاده را ببیند و بعد هم تصمیم بگیرد در این شهر اقامت داشته باشد؟

شاید بتوان گفت که بخشی از توفیق شهرهای غرب استان در جذب گردشگر به همین تاثیر مثبت ورودی های آنها بر می گردد. پایتخت بهار نارنج ویترین زیبا در ورودی شهر ندارد. مظلومیت مرکز استان را دریابیم!

* کارشناس امور شهری