اختصاصی مازندشورا: این روزها ساری آبستن حوادث بسیار مهمی است؛ واشباح زیادی در آمد و شد، تا شاید بتوانند بر روی ذهن اعضای شورای شهر برای انتخاب جانشین مهدی عبوری تأثیر بگذارند. به همین دلیل وکلای مردم در شورا در آستانه انتخابی بسیار مهم و تأثیرگذار و تاریخی قراردارند؛ و می بایست استقلال خود را حفظ کرده و منافع شهر را بر منافع گروه هایی که بوهای خوب به مشامشان رسیده ارجحیت بدهند.

عاملی که انتخاب شهردار آینده را برای اعضای شورا دشوار می سازد این است که اینبازی با توجه به حضور دو گروه اصلی متنفذ در شهر؛ بازی با حاصل جمع صفر می باشد. معادله بازی سیاسی در ساری بر اساس حاصل جمع صفر، عبارت است از:X+Y=0. چنان که بر اساس این معادله به ازای افزایش یک واحد منافع هرکدام از بازیگران لزوماً یک واحد از منافع بازیگر دیگر کاهش می یابد. پس بنابراین فضای عمومی ناشی از بازی های با حاصل جمع صفر بسیار متشنج و درگیرانه است. در حال هم گروه های سیاسی شهر ساری در دو جبهه عمل گرایی و پاد عملگرایی صف آرایی کرده اند. و لزوماً افزایش قدرت و منافع یک جبهه به کاهش قدرت و منافع جبهه مقابل می انجامد. بر همین اساس انتخاب اعضای شورا می تواند دو نتیجه عمده به همراه داشته باشد. یا اسباب آرامش می شود یا اسباب درگیری و تنش های بیشتر از آنچه که تا به امروز شاهدش بودیم. و با انتخاب اشتباه آنچه که در این میان نادیده گرفته می شود منافع جامعه و آرامش مردم است؛ و کارهایی که معطل می مانند. پس انتخاب شهردار آینده توسط اعضای شورا در شرایط کنونی بسیار سرنوشت ساز و حائز اهمیت تاریخی می باشد.

اعضای شورای شهر برای انتخاب شهردار آینده دو استراتژی می توانند اتخاذ نمایند. استراتژی درون نگر و استراتژی برون نگر. در استراتژی درون نگر اعضای شورا دو راه پیش رو دارند. راه اول مسیری می باشد که به امارت شهرداری ختم شده و شهردار آینده از میان کارکنان باتجربه بدنه شهرداری انتخاب می شود. و مسیر دوم در استراتژی درون نگر به ساختمان شورا و انتخاب از میان اعضای شورا ختم می شود. در استراتژی برون نگر اعضای شورا می بایست احدی را از میان الیت های سیاسی و فرهنگی خارج از مجموعه شهرداری و شورای شهر برای مدیریت سیاسی ترین نهاد شهر ساری انتخاب نماید. هرچند شورای شهر به منظور رعایت قواعد گردش نخبگان اطلاعیه ای صادر و از نخبگان دعوت نمود تادر صورت داشتن توانایی برای مدیریت شهر رزومه خود را به روابط عمومی شورا تحویل نمایند؛ اما بعید است به جهت داشتن صلاحیت های عمومی و تخصصی احدی از نخبگان توسط شورا احراز صلاحیت بشوند. پس شورای شهر الزام به انتخاب بر اساس دیدگاه درون نگر دارد.

براساس شنیده ها و دیده هایی که هر نابینایی هم می تواند آن هارا ببیند؛گزینه های بالقوه نشستن بر کرسی مدیریت شهر دو نفر هستند. سرپرست فعلیشهرداری یعنی عبدالحمید فرزانه از بدنه ی شهرداری و اسفندیار عشوری از جمع اعضای شورا کاندیدای نهایی محسوب می شوند. همانطور که گفتیم مهم ترین اصلی که می بایست در انتخاب نهایی شورا مورد توجه قرار گیرد حفظ آرامش جامعه و پرهیز از انتخابی است که تعادل را به نفع یک گروه برهم زده و شهردار منتخب خواسته یا ناخواسته با ایجاد تنش های سیاسی و اجتماعی در شرایط خاص این روزهای مملکت و دشواری های اقتصادی اندک امید و شادمانی را هم از مردم دریغ نماید.

در نوشتاری که پیشتر با عنوان «تیر در چشم اسفندیار» آوردیم، اشاراتی به مشکلات حضور اسفندیار عشوری به عنوان شهردار ساری داشتیم. بدون شک با حضور ایشان به عنوان شهردار کفه ترازو به نفع گروه های پاد عملگرایی سنگین می شود. و از سوی دیگر ویکه به عنوان منتقد سیاسات مهدی عبوری در شورا شناخته می  شود، به جای حل و فصل مسائل شهری به دنبال نبش قبر مشکلاتی می رود که شاید در شرایط فعلی که حتی رهبر انقلاب هم بر نزدیکی و تقریب میان سیاسیون و نخبگان تأکید دارند؛ نتیجه اش تنها ایجاد تنش های بیشتر میان گروه های سیاسی و اجتماعی و ضرر زدن به مال و امنیت و آرامش اجتماعی می باشد. از دیگر سو گروهی با برنامه و براساس پروژه ای که در لایه های پنهان و اتاق های فکر در سایه تدوین شده است، بدشان نمی آید که اسفندیار عشوری را وارد مهلکه ای عظیم نمایند و پس از مدتی براساس ژست های روشنفکری و لیبرالی و به نام ملت و در واقع به نام بهانه و قال قال، شروع به انتقاد از وی نمایند؛ و تیر در چشم اسفندیار بنشانند تا و پدرخوانده سفید بی رقیب شود.

بدون تردید با انتخاب عشوری گروه عملگرایی اگر مخالفتی با وی نداشته باشدموافقت و همکاری هم نخواهد داشت؛ و پتانسیل های اجتماعی و مدیریتی خود را در اختیار وی قرار نمی دهد. ولی جبهه عملگرایی از سویی دیگر در برابر حملات مافیای سفید هم سکوت نخواهد کرد. لذا انتخابعشوری توسط شورا، خیانتی آشکار به شهر و مردم است؛ و جز برهم زدن آرامش اجتماعی و متلاطم شدن جو عمومی و بالا رفتن سطح درگیری های سیاسی و مغشوش شدن امور هیچ سودی در پی نخواهد داشت.

برای عشوری هم این بازی برنده ای ندارد. و تنها پدرخوانده سفید است که از باخت وی لبخند می زند. برخلاف آنچه که همگان گمان می کنند، آنان که چوب لای چرخ کابینه عشوری خواهند گذاشت عملگرایان نیستند. بلکه از درون اصلاح طلبان می آیند. اگر عشوری دمی و درنگی با خویشتن خویش خلوت کند، به یاد خواهد آورد که اصلاح طلبان چون به خلوت می روند چگونه بر علیه دوس و دشمن آن کار دیگر می کنند.

در سوی دیگر این بازی،با استعفای مهدی عبوری اعضای شورای شهر به اتفاق آرا، عبدالحمید فرزانه را به عنوان سرپرست شهرداری معرفی نمودند. در نوشتاری دیگر آوردیم که این انتخاب به لحاظ تخصص و اشرافیت سازمانی، انتخابی به حق و درست بوده است. حال خبر می رسد که فرزانه خود یکی از گزینه های اصلی اکثریت شورا برای نشستن بر روی صندلی شهردار می باشد. از آنجاییکه فرزانه یکی از قدیمی ترین مدیران شهرداری می باشد و بر تمام زوایا و نقاط قوت و ضعف شهرداری اشراف و آگاهی دارد، می تواند گزینه بسیار مناسبی برای شهرداری باشد. اما پرسش اصلی آن است که آیا انتخاب وی به کاهش درگیری ها و تعامل میان گروه های ذی نفوذ می انجامد یا تنش ها را افزایش ی دهد؟

نگاهی گذرا به سوابق مدیریتی عبدالحمید فرزانه در شهرداری ساری نشان می دهد که وی در کابینه شهرداران بعد از انقلاب همواره در لایه های بالای مدیریتی و اجرایی حضور است؛ و فارغ از گرایشات سیاسی و جناحی شهرداران وی همواره به عنوان فردی متخصص و مسلط بر امور شهری مورد توجه و وثوق مدیران ارشد شهرداری بوده است. به خصوص که وی هم در کابینه سید علی حجازی و هم در کابینه مهدی عبوری همواره در بالاترین سطوح تصمیم گیری شهرداری دیده شده است. وی بیشتر از آنکه از خود شخصیتی سیاسی به نمایش بگذارد؛ در زمره مدیران تکنوکرات و تا حدودی بورکرات قرار می گیرد؛ مدیری که می تواند به درستی سانترالیزم دموکراتیک را هم در سازمان تحت امر خود ایجاد نماید؛ و با ایجاد فضایی غیرسیاسی سیستم را چابک سازی و روند رسیدگی به امور شهری را تسریع بخشد.

همین شخصیت مرضی الطرفین عبدالحمید فرزانه در شرایط فعلی که ساری هم مانند تمام کشور نیازمند تعادل و تعامل می باشد و سرانه امید به زندگی در آن پائین است؛ می تواند به کاهش تنش ها کمک کرده و با تخصصی تر شدن مدیریت شهرداری رضایتمندی اجتماعی را به همراه داشته باشد. همچنین در شرایطی که تخصص گرایی و جوان گرایی از اهداف کلان سیاست های عمومی کشور می باشد؛ انتخاب عبدالحمید فرزانه و انتقال تجربیات مدیریتی اش به جوانانی که می بایست به زودی و هرچه سریع ترسکاندار اداره شهرداری باشند؛ از زاویه دید دیگر می تواند انتخابی به جا و شایسته
و برحق باشد.

شورای شهر ساری در میان دوراهی عشوری یا فرزانه، می بایست انتخابی فرزانه داشته باشد. انتخابی برای شهر و برای شادمانی شهر.

مسعود طبری