مازندشورا:خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها: مرگ استاد حسین طیبی نوازنده توانای لله وا در سن ۸۰ سالگی، مویه‌ای دیگر برای موسیقی بومی و نواحی مازندران طنین‌انداز کرد و آخرین بازمانده ساز چوپانی لله وا به تاریخ پیوست.
استاد حسین طیبی دارنده دکتری افتخاری ل له وا از جشنواره آوینیون فرانسه و پیشکسوت موسیقی مازندران و پدر ساز لله وا است که در ۱۲ آبان سال ۱۳۱۵ خورشیدی از پدری به نام محمد و مادری به نام نرجس در روستای سود کلاً دهستان بنافت بخش دودانگه شهرستان ساری به دنیا آمد و تحصیلات خود را ابتدا از مکتب‌خانه‌ای در زادگاهش آغاز کرد و سپس در روستای سید ابوصالح قائم‌شهر ادامه داد.
طیبی کلاس اول و دوم ابتدایی را یکجا در روستای سنگده امتحان داد و پس از قبولی در کلاس سوم دبستان نشست. سپس کلاس چهارم، پنجم و ششم ابتدایی را در دبستان حافظ ساری با رتبه ممتاز گذراند.
وی در ۱۵ سالگی به دلیل فوت پدر ناچار از مدرسه خارج شد و به کار پرورش دام سنتی پرداخت و در ۲۱ سالگی ازدواج کرد و با توجه به اینکه پدرش مخالف یادگیری موسیقی بود، ولی با تشویق و علاقه‌مندی مادرش آموزش لله وا را از هفت‌سالگی آغاز کرد و در سال ۱۳۴۷ به شکل کار مزدی به استخدام اداره فرهنگ و هنر درآمد و در پست نوازندگی مشغول کار شد.
طیبی در سال ۱۳۶۴ نشان درجه ۲ هنری و در خردادماه سال ۱۳۸۰ نشان درجه‌یک هنری را دریافت کرد
طیبی در سال ۱۳۶۴ نشان درجه ۲ هنری و در خردادماه سال ۱۳۸۰ نشان درجه‌یک هنری را دریافت کرد، وی چهار نوار خود را در پیش از انقلاب به شماره‌های ۱۲۴، ۱۲۵، ۱۴۱، انتشار داد و پس از انقلاب نخستین نوار وی به نام لله وا در سال ۱۳۶۵ از سوی فرهنگ خانه مازندران انتشار یافت و از سال ۱۳۶۹ همکاری خود را با گروه شواش آغاز کرد.
طیبی در سومین جشنواره موسیقی فجر به‌عنوان نوازنده برتر شناخته شد. در مردادماه سال ۱۳۷۰ با ساز لله وا در جشنواره آوینیون فرانسه و در شهریورماه همان سال در جشن هنر ایران در شهر دوسلدرف آلمان شرکت کرد و وی علاوه بر لله وا به سازهای نی، سرنا، قرنه، نقاره، آواز محلی مازندرانی و آواز سنتی ایران تسلط دارد.
طیبی ساز چوپانی را وارد موسیقی کرد
استاد محمدرضا اسحاقی پیر موسیقی نواحی و خنیاگر موسیقی بومی مازندران با ابراز تأسف از مرگ تنها بازمانده ساز لله وا می‌گوید: استاد طیبی استاد بی‌بدیلی درزمینهٔ موسیقی بومی و ساز لله بود که ساز چوپانی را وارد موسیقی بومی استان کرده است.
وی بابیان اینکه ساز لله وا موسیقی خاص چوپانان است که در صحرا نواخته می‌شود، اظهار داشت: استاد طیبی با چیره‌دستی این ساز را وارد موسیقی استان کرده است.
وی با عنوان اینکه لله وا ساز انفرادی به شمار می‌رود ادامه داد: استاد طیبی به‌اتفاق استاد محسن پور، تلاش‌های زیادی برای احیای موسیقی بومی استان کرده است و اینک موسیقی مازندران در سوگ هردو استاد نشسته است.
استاد اسحاقی با گلایه از بی‌مهری مسئولان نسبت به هنرمندان موسیقی می‌گوید: امید به توجه کسی نداریم و تنها عشق مردم ما را به ادامه کار دلگرم می‌کند زیرا مردم عشق ما هستند.
وی بابیان اینکه انتظار حمایت از مسئولان را نداریم چراکه همانند در هاون کوبیدن است، ادامه داد: عشق ما مردم است و برای اولین بار درزمینهٔ موسیقی محلی، مویه‌ها را به یادواره‌های شهید کشانده‌ایم و در مراسم شهدای مدافعان حرم، مویه‌ها را اجرا خواهیم کرد.
استاد طیبی از پیشکسوتان «نی» مازندران معاصر است و پدر نی و لله وا در مازندران محسوب می‌شود
استاد ابوالحسن خوش‌رو استاد موسیقی سنتی مازندران نیز با اظهار تأسف از درگذشت استاد طیبی می‌گوید: استاد طیبی از پیشکسوتان «نی» مازندران معاصر است و پدر نی و لله وا در مازندران محسوب می‌شود.
وی که در نزد استاد طیبی شاگردی کرده است، ادامه داد: همواره از گرم سری، حسن خلق، حتی عصبانیت‌ها و خوشی‌های استاد طیبی خاطره داریم و سال‌ها با وی کارهای مشترکی را اجرا کرده‌ایم.
خوش‌رو بابیان اینکه اثر «بهاروارش» را حدود ۳۵ سال پیش با استاد طیبی تولید کرده‌ایم که من خوانندگی آن را عهده‌دار بودم، افزود: همچنین ترانه زیبای دیگری را من ساز زدم و ایشان خوانندگی کردند.
وی درباره آشنایی خود با استاد طیبی می‌گوید: اولین بار در فرهنگ و هنر در قبل انقلاب با وی آشنا شدم و در آن زمان من کلاس هفتم بودم و آرزو داشتم استاد طیبی را ببینم که موفق شدم و تشویق‌های وی سبب ادامه کارم شد.
استاد خوش‌رو بابیان اینکه اگر هنرمندی مانند استاد طیبی وجود نداشت، من و امثال بنده نیز در حوزه موسیقی وجود نداشتیم مرگ وی را ضایعه‌ای برای موسیقی مازندران دانست.
استاد حسین طیبی برای نخستین بار به‌صورت ابداعی در آواز امیری از منطقه صوتی سوم لله وا استفاده کرد و از سال ۱۳۶۴ به‌عنوان مدرس لله وا در خانه مازندران مشغول آموزش بوده و شاگردان بسیاری را پرورده است و اکنون در آستانه ۸۰ سالگی، ساز لله وا خاموش شد.