مازندشورا:به گزارش خبرگزاری فارس از شهرستان ساری، عاشورای خونین به پایان رسید و پسر امیرالمومنین‌(ع) همراه با 72 تن از یاران راستینش برای ایستادگی در برابر ظلم و حفظ آرمان‌های اسلام، به شهادت رسیدند.

عاشورایی که نه تنها ایثار را نشان‌مان داد، بلکه درس آزادی و ایمان را به همگان آموخت، درسی که هر روز باید بیش از گذشته بدرخشد و به خود رنگ خدایی بگیرد.

پس از شهادت اباعبدالله‌(ع) و یاران با وفایش، اینک زنان و کودکان کاروان مانده‌اند با دردی بزرگ، غمی که از فقدان مردان کاروان، دل فلک را به درد می‌آورد و زخمِ دل بی‌بی را عمیق‌تر می‌کند.

بیماری امام سجاد(ع) نیز نگرانی خواهر ارباب را دو چندان می‌کرد و می‌دانست رسالتی بزرگ بر دوش دارد.

قتل عام خاندان پیامبر(ص) توسط یزیدیان که پایان گرفت، اینک به اسارت‌ بردن زنان و کودکان بی‌پناه آغاز شد، آتش‌زدن خیمه‌ها، ترس و دلهره‌ای بزرگ بر دل کودکان ایجاد کرد، کودکانی که با بی‌تابی و شیون، در بیابان کربلا به هر طرف می‌دویدند تا طمع غارت گوشواره‌های‌شان توسط دشمن اهریمنی، زخمی بر وجودشان نشود.

کشیدن گوشواره از گوش‌های کودکان پس از حادثه کربلا نیز تا مدت‌ها، کابوس شب‌های آنها بود، تازیانه دشمن نیز بدن بی‌جان و تشنه کودکان را سیاه و کبود می‌کرد و ناله تنهایی‌شان، آسمان را به عزا می‌نشاند.

رقیه(س) نیز آفتاب کودکی‌اش خیلی زود غروب کرد و داغی دیگر بر دل بانوی دمشق نشاند، زینب کبری(س) در کربلا، قامتش خمیده‌ شد اما برای ادامه راه برادر، صبری زینبی را بر دلش حک کرد تا بتواند حسین(ع) و باورهایش را به مردم بشناساند، تا بتواند با پرستاری‌ از یادگار برادر، امام سجاد(ع) را از خطری که هر لحظه در کمینش بود، حفظ کند.

زینب(س) با وجود اندوهی بزرگ در دلش، در برابر دشمن آن‌چنان سخنرانی کرد که شادی شامیان به عزا بدل شد و یزید شیطان‌صفت را بر لبه بام رسوایی، قرارداد.

اقدامی که حیرت همگان را واداشت و چشم‌بند غفلت را از چشمان مردمان زمان برداشت تا دیوصفتی یزیدیان را بشناسند.

زینب(س) داغدار خویشان خود بود، اما نگذاشت لحظه‌ای مصیبت عاشورا در وجودش تزلزل ایجاد کند و با استواریش، کاری کرد که رسالت حسین(ع) ادامه یابد، بانوی دمشق، واقعه کربلا را تا ابد زنده نگاه داشت تا امروز فجایای یزیدیان فراموش نشود و راه حسین زهرا(س) این‌چنین بدرخشد، زیرا راه اباعبدالله(ع)، راه رسیدن به خدا است.

این‌ روزها عاشورا هنوز پایان نیافته‌ است بلکه همچنان ادامه دارد و مصیبت برای حسین زهرا(ع) تازه آغاز می‌شود، این‌روزها، اسارت خاندان حسین(ع) نیز خود سوگواری بزرگی به راه می‌اندازد و عزایی جدید را در پهنه گیتی می‌گستراند.

گرچه خورشید عاشورا غروب کرده‌ است اما سوگواری بی‌بی تازه آغاز شده‌ است، عاشورای زینب(س) هر روز از نو متولد می‌شود و دل دختر زهرا(س) را با زخمی عمیق به درد می‌آورد.

مصیبتی بزرگ که همواره زمین و زمان را به سوگ وا می‌دارد و هم‌چنان تاریخ برایش خون می‌گرید.

انتهای پیام /86047/ج