مازندشورا: غربت و گمنامی رشته های صنایع دستی بومی مازندران اکنون به مرحله ای رسیده است که برخی از رشته ها تنها یک یا دو نفر بازمانده دارند ، بازماندگانی که در کنج خانه های قدیمی در روستاهای دور دست آخرین نقش ها را بر صنایع دستی می زنند تا این چراغ برای چند صباح دیگر هم روشن بماند.
معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری مازندران با اعلام این که این معاونت در پی احیای صنایع دستی بومی استان است ، گفت که مجموعه کارشناسان و مسئولان این نهاد فرهنگی نگران نابودی بعضی از این رشته ها احساس خطر کرده اند و به همین دلیل طرح دوره گردی را برای پیدا کردن بازماندگان این هنرها به اجرا گذاشته اند.
حسین ایزدی روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود : متاسفانه تعدادی از رشته های صنایع دستی بومی مازندران به دلایلی در گذر زمان دچار فراموشی شدند و اگر چاره جوئی نکنیم این وضعیت ممکن است دامن سایر رشته ها را هم بگیرد.
وی گفت : کوب بافی ، حصیر بافی و جاجیم بافی از جمله رشته های صنایع دستی بومی مازندران هستند که روزگاری دوران پر رونقی داشتند ولی امروز تنها نامی از آنها باقی مانده است .
ایزدی با اشاره به اینکه هنوز تعدادی از هنرمندان برخی از این رشته های صنایع دستی در نقاط مختلف مازندران به صورت گمنام مشغول فعالیت هستند ، افزود : در طرح دوره گردی ، کارشناسان ما با حضور در مناطق مختلف آخرین بازمانده های هنرهای دستی استان را شناسایی کرده و زیر چتر حمایتی قرار می دهند.
معاون میراث فرهنگی مازندران توضیح داد : حمایت از این رشته های صنایع دستی برخلاف روال گذشته ، تنها مبتنی بر پرداخت تسهیلات نیست ، بلکه میراث فرهنگی اقدام به تهیه و تامین مواد اولیه ، ارائه طرح های به روز مطابق با ذائقه مردم و پیدا کردن بازار مصرف برای محصولات تولیدیشان می کند.
وی تاکید کرد : هنوز هم هنرمندانی در مازندران با عشق و علاقه به صنایع دستی با وجود مشکلات در خانه های قدیمی اقصی نقاط استان بویژه روستاها مشغول به کار هستند و این وضعیت برای ما دلگرم کننده است که شاید بتوانیم با حمایت های همه جانبه این هنرهای بومی را زنده نگه داریم .
ایزدی گفت : به طور قطع این هنرمندان آخرین بازماندگان بعضی از رشته های صنایع دستی بومی استان هستند که چراغ این هنرها را زنده نگه داشته اند و نباید اجازه دهیم که این چراغ ها خاموش شوند.
** شناسائی بازمانده حصیر بافی و کوب بافی
معاون میراث فرهنگی مازندران از شناسایی آخرین بازمانده هنر حصیر بافی با ' واش ' در عباس آباد بهشهر و کوب بافی در سید محله کیاکلا و زیار محله جویبار خبر داد و افزود : شناسائی این هنرمندان نتیجه طرح دوره گردی کارشناسان ما بوده است .
واش نوعی علف خودرو در تالاب ها و آببندان های مازندران است که در سال های نه چندان دور از آنها برای بافت حصیر و کوب استفاده می شد.
حصیر و کوب با توجه به شرایط آب و هوائی مرطوب مازندران و بالا بودن رطوبت زمین ، بهترین فرش سازگار با محیط زیست برای کشاورزان و دامداران بود که علاوه بر استفاده در زمین های کشاورزی و دامداری برای نشستن و خوابیدن ، در بیشتر خانه های روستائی به عنوان فرش روی سکو و ایوان ها استفاده می شد.
کشاورزان و دامداران مازندرانی همچنین از حصیر برای درست کردن دیوار و گاهی سقف کومه های صحرائی نیز استفاده می کردند.
** شناسائی 12 هزار هنرمند
معاون صنایع دستی میراث فرهنگی مازندران تعداد هنرمندانی را که از این اداره کل کارت شناسایی دریافت کرده اند ، 12 هزار نفر اعلام کرد و گفت که از این هنرمندان صنایع دستی هم اکنون هفت هزار نفر در 53 رشته صنایع دستی فعالیت دارند .
ایزدی ابراز امیدواری کرد که طرح دوره گردی برای یافتن بازماندگان هنرهای بومی مازندران بتواند تعدادی از رشته های فراموش شده را احیاء کند.
ایزدی گفت که از 53 رشته صنایع دستی فعال در مازندران 23 رشته بومی هستند که بر اساس نیاز روزمره مردم استان در طول سال ها شکل گرفتند و مواد اولیه این رشته ها هم بومی است.
معاون صنایع دستی مازندران از تمامی هم استانی ها خواست تا چنانچه هنرمند بازمانده و یا رشته صنایع دستی در حال فراموشی را در هر منطقه ای سراغ دارند ، به این اداره کل اطلاع دهند .
خبرنگار : فاطمه قنبری قادیکلایی ** انتشار دهنده : حسن فلاحتی
2096/1654

فرهنگي

ميراث فرهنگي

صنايع دستي گمنام

مازندران