مازندشورا:به گزارش خبرنگار مهر، درنای سیبری هر ساله طی یک تقویم نانوشته و منظم هفته اول آبان مهاجرت خود را از سرزمین جوجه آوری واقع در غرب سیبری به سوی آخرین حدّ جنوبی مهاجرتش که تالابهای حاشیه جنوبی دریای خزر که شامل اراضی غرقآبی و تالاب های فصلی منطقه فریدونکنار است، آغاز و تا اوایل اسفند در این منطقه بسر می‌برند و امسال با تاخیر ۲۰ روزه صبح امروز در تالابهای فریدونکنار دیده شد.
طول این پرنده ۱۳۵ سانتی‌متر و صدای آن آرام، آهنگین و رسا شبیه کروک کروک است. درنای سیبری در مناطق تالابی، شالیزارها، نیزارها و دریاچه‌ها به سر می‌برد. پراکندگی درنای سیبری بیشتر در جنوب چین، هند و سیبری روسیه است.
پرهای سفید و براق، رقص جذاب و صدای دل‌نشین، این پرنده را از هزاران سال پیش محبوب انسان ساخته است. مردم بومی مناطق توندرا و تایگا در روسیه (مکانهای جوجه آوری)، این پرنده بزرگ، سفید و زیبا را مقدس می‌دانند.
مسیر مهاجرت سالانه درناهای سیبری فراتر از محدوده کشورها و قاره‌هاست. این مسئله محققان را وادار می‌سازد تا در جهت کشف معمای حرکت این پرندگان تلاش کنند. زمانی که مناطق تالابی قطب شمالی در اواخر تابستان شروع به یخ زدن می‌کنند، پرنده‌های جفت به همراه جوجه‌هایشان حرکت به سمت مناطق گرم جنوبی را آغاز می‌کنند.
تالاب فریدونکنار در جنوب شرقی شهر فریدونکنار واقع است که با گرد هم آمدن مجموعه متنوعی از گیاهان و جانوران آبزی، به یکی از غنی‌ترین اکوسیستم‌های تالابی شمال کشور تبدیل‌شده است.، تالاب بین‌المللی فریدونکنار با بیش از ۵ هزار هکتار وسعت یکی از تالابهای مهم ایران محسوب می‌شود که ۵ سال قبل در فهرست تالابهای بین‌المللی جهان در سایت رامسر به ثبت رسیده و موردپذیرش مجامع جهانی واقع شد.
فریدونکنار هرساله پذیرای هزاران پرنده مهاجر از نوع چنگر، انواع مرغابی، حواصیل، کشیم و قو و... است و درنای باقیمانده از گله غربی درنای سفید سیبری به تالاب بین‌المللی فریدونکنار پاگشا شد.