اختصاصی مازندشورا: سرویس اجتماعی- در روزهای اخیر استعفای وزرای فرهنگ و ارشاد اسلامی، آموزش و پرورش و ورزش و جوانان؛ فضای سیاسی، فرهنگی، آموزشی و ورزشی کشور را تحت الشعاع خود قرار داده است. دلایل این استعفاها موضوع نوشتار حاضر نیست و آنچه می‌خواهیم در اینجا بدان بپردازیم و وزیر آینده ورزش و نیز مجمع نمایندگان مازندران و باالاخص آقایان دامادی و یوسف نژاد را خطاب قرار دهیم اوضاع بیمار ورزش مازندران است.

قصد داشتیم این مطلب را پس از المپیک ریو به نگارش در آورده و خواهان تغییر مدیریت ورزش مازندران شویم اما با توجه به اینکه کمتر از یکسال به پایان دولت تدبیر و امید باقی مانده بود و اساسا وجود ثبات (نه انجماد) یکی از اصول مهم مدیریتی است از نوشتن آن صرف نظر نمودیم.

حال که خود دولت محترم به این نتیجه رسیده تا در فاصله 7 ماهه به انتخابات ریاست جمهوری سال 96 مبادرت به ایجاد تغییر و تحول در وزارت ورزش و جوانان نماید، پر بیراه نیست که ما مازنی‌ها نیز توقع تحول در مدیریت ورزش مازندران به عنوان یکی از مهم‌ترین پایگاه‌های ورزش کشور بلکه مهمترین آن‌ها را داشته باشیم.

برای تحقق این مطالبه همانطور که پیشتر اشاره شد نقش آقایان دامادی و یوسف‌نژاد برجسته تر می‌باشد.

محمد دامادی؛ او که برای شرکت در مراسم معارفه حبیب حسین زادگان به زعم برخی‌ها مدیر سیاسی و غیرمتخصص ورزش مازندران حتی از حضور در جلسه کاری مجلس چشم پوشی نموده بود باید پاسخگوی عملکرد این مدیر غیر ورزشی باشد چرا که او نیز شریک وضعیت فعلی ورزش مازندران است چنانکه واگذاری صنعت به دامادی در اقدامی سیاسی و در آستانه انتخابات مجلس باعث شد تا او و حسین زادگان با همکاری هم سقوط دراماتیک صنعت(جوان) ساری را رقم بزنند که همین یک قلم برای عذرخواهی کفایت می‌کند حال مواردی مانند انتصابات فامیلی (در حوزه مشاورین و روابط عمومی)، عدم توانایی در جذب و تخصیص بودجه و توسعه زیرساخت‌ها، ضعف برنامه‎ریزی، بی‌توجهی به هیئات ورزشی و ... را فاکتور می‌گیریم، از حوزه جوانان هم می‌گذریم که قصه پر غصه این روزهای ماست و آن چه عیان است چه حاجت به بیان است.

چه اینکه اقدامات این مسئول ورزشی بیشتر از اینکه در جهت بهبود ورزش مازندران باشد شائبه آماده شدن او برای کاندیداتوری در انتخابات مجلس آینده را تقویت می‌کند. علی ای حال آقای دامادی، هیچ وقت برای جبران دیر نیست.

و اما علی اصغر یوسف نژاد؛ نقش او که در حال حاضر عنوان نماینده اول شمال کشور را یدک می‌کشد از آن جهت حائز اهمیت است که علاوه بر حضور در هیئت رئیسه مجلس شورای اسلامی، نائب رئیس فراکسیون ورزش مجلس نیز می‌باشد.

یوسف نژاد که همواره بر تخصص‌گرایی و استفاده از مدیران متخصص تاکید داشته می‌تواند این روند را عوض کند. این که یوسف نژاد و حسین زادگان در یک اردوگاه سیاسی تعریف می‌شوند یک مساله است و بحث تخصص‌گرایی و شایسته سالاری مساله‌ای دیگر. از نماینده ای در تراز او انتظار می‌رود تا نگاه‌های سیاسی را کنار بگذارد. البته این بدین معنا نیست که ما ملاحظات سیاسی ایشان را درک نکنیم بلکه معتقدیم آقای یوسف نژاد شما می‌تواند ضمن حفظ استقلال قوا از گزینه‌ای توانمند، اهل ورزش و البته نزدیک به دولت برای مدیریت ورزش مازندران حمایت کند.

و در آخر از وزیر آینده ورزش و جوانان انتظار داریم هوای تازه‌ای را به کالبد ناتوان ورزش مازندران بدمد. به قول برخی از دوستان ورزش بیمار مازندران طبیب می‌خواهد نه حبیب تا سیر نزولی آن که از زمان آمدن حسین زادگان آغاز شد به پایان برسد. تدبیری ویژه نیاز است تا ناامیدی از ورزش مازندران رخت ببندد.