اختصاصی مازندشورا: نشریه موثق به عنوان رسانه مکتوب مجموعه رسانه‌ای موثق در شماره نهم دو هفته نامه خود میزگرد تخصصی پیرامون حوزه بانوان استان مازندران با حضور دو تن از چهره‌های فعال سیاسی و اجتماعی برگزار کرده است.

بخش اول این میزگرد با موضوع مشکلات و دغدغه‌های بانوان استان و راهکارهای برون رفت از آن و همچنین میزان حضور بانوان در امور اجتماعی در ادامه منتشر می‌شود.

بخش دوم این میزگرد با محوریت حضور زنان در انتخابات شوراهای اسلامی پیش‌رو و گزینه‌ها و برنامه‌های بانوان برای این انتخابات در روزهای آینده منتشر خواهد شد.

معرفی ماه ­سلطان کاشی:

ماه‌سلطان کاشی را به خاطر سال‌ها فعالیت سیاسی در عرصه‌های انتخابات ریاست­جمهوری و مجلس و... به عنوان یک فعال سیاسی می‌شناسند. ریاست شورای مشورتی اصلاح­طلبان ساری و سال‌ها فعالیت در احزاب چپ باعث شده است که به چهره‌ای شناخته شده در عرصه سیاست استان تبدیل شود. از طرفی فعالیت مداوم به عنوان دبیر انجمن زنان نواندیش مازندران و عضویت در شورای مشورتی زنان ساری از او یک چهرة فعال در بخش زنان ساخته است. اما سابقة فرهنگی و اجتماعی خانم کاشی بیش از جنبه‌های سیاسی او است. وی از 20 سال گذشته تاکنون عضو چندین NGO و خیریه بوده و در بخش فرهنگی با آنها همکاری کرده است. در انجمن‌های حضرت زهرا (س) و حضرت خدیجه (س) حضور فعال داشته و سه سال مدیرعامل انجمن همیاران سلامت روان بود که در این مدت کلاس‌های متعددی در زمینه‌های مشاورة فردی و خانواده، مهارت‌های زندگی و پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی در منطقه محروم برگزار نمود.

   دیدگاه خانم کاشی این است که باید در جامعه نگاهی برابر نسبت به زن و مرد وجود داشته باشد. هرچقدر زنان حضور اجتماعی قوی‌تری در جامعه داشته باشند، می‌توانند در خانواده موثرتر واقع باشند. در دنیای جدید تحولات به سرعتی چشمگیر اتفاق می‌افتد  و اگر زنان بخواهند با همان ذهنیت قدیمی زندگی کنند قطعا در زندگی دچار تعارض­هایی خواهند شد. عدم آگاهی از مسائل روز از قبیل فضای مجازی، شهروند هوشمند و ... باعث ایجاد شکاف و فاصله بین مادر و فرزندان و نسل آینده خواهد شد. زنان باید با حضور در جامعه تحولات را رصد و برای زندگی‌شان برنامه ریزی کند.

معرفی لیلا مومنی:

در بین فعالان بانوان در مرکز استان، چهره‌های جوان­تری به چشم می‌خورند که حضور فعالی در عرصة سیاست و اجتماع دارند. یکی از این بانوان لیلا مومنی عضو شورای مشورتی اصلاح­ طلبان ساری است. مومنی از دوران دانشجویی به عنوان یک فعال فرهنگی و اجتماعی شناخته می‌شد و در انتخابات ریاست­جمهوری و چند دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی فعالیت داشت. در عرصة ورزش چهار سال نایب رئیس هئیت ژیمناستیک استان هست. از دیگر سو به عنوان عضو هئیت موسس انجمن زنان توسعه و امید فعالیت دارد.

   مومنی معتقد است عدالت انسانی و اجتماعی در حوزة زنان با ارتقاء سطح آگاهی و دانش آنان میسر می‌شود و این هم به معنای اشتغال همة زنان نیست. ممکن است یک خانم به محیط خانه علاقه­مند باشد اما هر چه که هست قطعاً زن آگاه‌تر محیط آرام‌تر و فرزندان بهتری در جامعه تربیت خواهد کرد که این فرزندان همان مدیران و آینده­سازان کشور خواهند بود. بنابراین آگاهی زنان بسیار مهم است.

به عنوان اولین سوال بفرمایید مشکلات عمدة بانوان استان چیست و چه راهکارهایی برای برون­رفت از آن در نظر دارید؟

کاشی: از متولیان امور زنان در استان و دستگاه‌هایی که برای زنان اختصاص داده شده انتظار می­رود به ایجاد فرصت­های بیشتر برای حضور زنان فارغ از جهت­گیری­ها و حضور در نهاد­های تصمیم­گیر و تصمیم­ساز کشور روند توسعه را قوّت بخشند و شکاف­های موجود علیه زنان را ترمیم کنند.

 متولیان زنان باید به بحث شورا و مجلس حسّاس باشند. ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که نیمی از جمعیت مرد و نیمی از آن زن هستند چرا اکثر برنامه­ریزان و مدیران ما مرد هستند و تنها با نگاه مردانه به قضایا نگریسته می‌شود؟ چرا علیرغم رشد و پیشرفت عمرانی و صنعتی در کشور ما به توسعه نرسیده‌ایم؟ زیرا ما نیمی از جمعیت که زنان هستند را نادیده گرفته‌ایم. هنوز در جامعه نسبت به زنان نگاه سنتی وجود دارد. ما مشکلات زیادی در مسائل زنان روستایی از لحاظ فرهنگی داریم. خوشبختانه کارهای عمرانی زیادی در کشور صورت گرفته مثل سدسازی، ساخت نیروگاه­ها و... اما چرا ما به هنوز به توسعه دست نیافته­ایم؟ به اعتقاد من علت آن ضعف آموزش «انسان مسئول» است.

  بر اساس آموزه­های اصیل اسلامی شایستگی جنسیت نمی­شناسد. انسان به صرف انسان بودن ارزشمند است. انتخاب بین زن و مرد باید براساس توانمندی و شایستگی بیشتر باشد. ما در ایران 5 میلیون تحصیل­کردة زن داریم و 70 درصد از سهمیة دانشگاه­ها مختص زنان است اما از 35 سال قبل تا کنون نرخ مشارکت زنان 5/13 درصد بوده است و هیچ رشدی نداشتیم. در مقاطعی  این نرخ مشارکت به 12 درصد هم رسیده و این یک زنگ خطر است یعنی خانم‌ها تنها مهارت و تخصص کسب می‌کنند و بعد هم جای اشتغال و بکارگیری خانه­نشین می‌شوند. طبق جدیدترین آمار گزارش مجمع جهانی اقتصاد، رتبة شکاف جنسیتی ایران بین 144 کشور جهان 139 گزارش شده­است. در گزارش سال گذشته این رتبه در بین 145 کشور دنیا 141 اعلام شده بود.

   بهترین سن آموزش و آگاهی در کودکان از تولد تا 7 سالگی است در صورتی که خانواده­ها در این سن تنها به تغذیة کودکان پرداخته‌ایم. اگر آموزش‌های درست در این ردة سنی صورت می‌گرفت در حال حاضر مدیران  شایسته و مسئولیت­پذیر و نتیجتاً جامعة بهتری را شاهد بودیم. علاوه بر علم، بصیرت و فناوری-  تربیت نیروهای انسانی و حضور در اجتماع یکی دیگر از پیش نیازهای توسعه است.

نیازهای ارتقاء جایگاه زنان چیست؟ چه کسانی باید به زنان امکان مشارکت بدهند؟

کاشی: ما نمی­توانیم بدون کمک مردان بحث زنان را در جامعه پیش ببریم. متولیان اجرایی باید زنان را تشویق به حضور فعال کنند و دولت هم وظیفه دارد بستر را آماده کند. از متولیان و نهاد­های مدنی فعال این انتظار می­رود تا برای حضور موثر زنان به عنوان بازوان توسعه تلاش جدی و مستمر نمایند.

آیا زنان خود راغب به حضور در جامعه هستند؟

کاشی:در حقیقت خود زنان و بخصوص دختران جوان تمایل کافی جهت مشارکت فعالانه در عرصه­های مختلف اجتماع را دارند و اگر بخشی از زنان هم راغب نباشند وظیفة مسئولین و نهادهای ذیربط که سیاست‌های کلان را تدوین می­کنند این است تا بستر را برای حضور زنان فراهم سازند. رسانه­ها نیز نقش  مهمی در این راستا دارند و باید جامعه را نسبت به دیده نشدن زنان حساس و مطلع کنند. زنان باید در جلسات و جامعه به صورت جدی دیده شوند. در خیلی از اجتماعات به بنده فشار آوردند که استعفاء بدهم، به صرف اینکه من تنها خانم عضو بوده­ام! این نگاه یک نگاه مسموم است و به هیچ وجه در شاءن یک جامعة اسلامی نیست و باید از بین برود.

 مومنی: اکثر فعالان NGO ها خانم‌ها هستند چون این انجمن‌ها به دور از معذوریات و منصوبات اداری است و زنان دغدغه‌های بیشتری در این حوزه‌ها دارند. حضور زنان در این NGO  ها به صورت داوطلبانه بوده و گاهی علاوه بر وقت خودشان، حتی از منابع مالی خود برای این کار صرف می‌کنند.

ما شاهدیم که از استاندار، فرمانداران و مسئولین در بازدیدها، افتتاح پروژه‌ها، معرفی مکان‌ها و جلسات با سرمایه گذاران و ... دعوت به عمل می‌آید اما از هیچ خانمی برای حضور دعوت به عمل نمی‌آید. در خیلی از حوزه‌ها می‌طلبد ما بخش زنان داشته باشیم مثلا در بحث سلامت باید از متخصصین زن استفاده کنیم. ما چقدر در حوزه‌های تصمیم گیری و تصمیم سازی از زنان استفاده کرده‌ایم؟ در حالی که خانم‌ها به دور از لابی‌گری و پایبندتر به چارچوب‌های قانونی و اعتقادی هستند. تا خانم‌ها وارد عرصه نشوند نمی‌توان پی به توانمندی و بروز خلاقیت آنان برد. چرا ما همانند بعضی از استان‌ها فرماندار، شهردار و بخشدار زن نداریم؟ تنها با این بهانه که خانم‌ها در هر زمان از شب و روز نمی‌توانند بیرون از منزل باشند. مگر زنان پرستار و پزشک اینطور نیستند؟ زنان در حوزه‌های مختلف فضاهای سخت را تجربه می‌کنند اما در زمان مسئولیت به آنها هیچ فرصتی داده نمی‌شود.

پیشگیری بهتر از درمان است در بحث سلامت روان باید پایگاه‌های مشاوره رایگان بگذاریم تا زنان مشکلات خود را مطرح و مهارت‌های زندگی کسب کنند. اقدامات مهم و اساسی را صرفا به خاطر اینکه هزینه دارند انجام نمی‌دهیم در عوض هزینه‌های سنگین آسیب‌های اجتماعی کلانی همچون اعتیاد زنان، طلاق، ناهنجاری‌های اجتماعی و فرزندان بدون سلامت جسم و روان و... را متقبل می‌شویم.

خارج از سلامت روح برای سلامت جسم زنان در مازندران مشکلاتی زیادی داریم. در مازندران باشگاهی مختص بانوان در تمام ساعات وجود ندارد، ساحل‌ها در حوزه سلامت زنان کاری نکرده‌اند، هیچ حمایتی از ورزش‌های قهرمانی زنان نمی‌شود و تمامی اسپانسرهای حوزه ورزشی و اعزام‌های برون مرزی با هزینه‌های بالا به مردان اختصاص دارد.

حتی در امور بانوان فرمانداری، استانداری و سازمان‌ها که حوزه‌ای مختص بانوان دارند هم شایسته سالاری رخ نداده است و مدیریت را زنان با دغدغه و تحصیلات در دست ندارند و همانند یک اداره به امور روزمره می‌پردازند و بحث پیشگیری آسیب‌های اجتماعی در حوزه زنان را به عهده ندارند.

خانم‌ها جزو شهروندان هستند و باید از حقوق برابر برخوردار شوند و تا تعامل بین تمامی  ارگان‌های صورت نگیرد مشکلات زنان برطرف نخواهد شد. بهزیستی باید روی آموزش کودکان بیشتر کار کند و مشکلات مربیان مهدها که اکثرا خانم هستند را حل کند. باید قانون‌ها و معذوریت‌ها را از سر راه مربیان مهدها و مهدها برداشت. با مشاوره درست مدیران و مربیان مهدها به فرزندان و خانواده‌ها، کودکان آگاه و آرام و به دور از مشکلات روانی به مقاطع بالاتر خواهند رفت و آموزش و پرورش دانش آموزانی با شرایط روحی و جسمی مساعدتری را تحویل دانشگاه و پس از دانشگاه نهایتا به جامعه تحویل خواهد داد. اما اگر این پروسه درستی صورت نگیرد مشکلات از دوران کودکی تا به مقاطع بالا ادامه می‌یابد.

مدیران و مسئول امور اجرایی به جای سرپوش گذاشتن روی مشکلات باید یک عده نیروی متخصص را دور هم جمع کرده تا تنها تفکر کنند و مشکلات را شفاف سازی و نتایج را برای پیدا کردن راهکار ارائه دهند. بحث زنان تنها خود آنان نیستند بلکه خانم‌ها، مادران فرزندان و آینده سازان کشور هستند. بخش‌هایی همچون بهزیستی اگر به بانوان واگذار شود تاثیرگذاری بهتری خواهند داشت چون زنان با مشکلات و دغدغه‌های خانواده آشناتر هستند.