مازندشورا:به گزارش خبرگزاری فارس از شهرستان ساری، مدینه این روزها غمی بزرگ را به دوش می‌کشد، غمی که مانند بغضی عمیق بر پیکر تمام جهان، سایه افکنده است.
غم وفات مردی بزرگ که انسانیت را در جهان نمایان کرد، پیامبر حق و حقانیت که مسیر سبز رستگاری را در برابر همگان درخشان کرد.
این روزها مدینه داغ‌دار رسول خداست، روز فراقی که اهل آسمان و زمین برایش به گریه نشستند، حضرت محمد(ص) که برگزیده شد از طرف پروردگار جهانیان تا سعادت را برای انسان‌ها به ارمغان بیاورد، مردی بزرگ که برای نجات بشریت به‌پا خواست و برای رسیدن به هدفی آسمانی، مشقت‌های فراوانی را متحمل شد.
پیامبری که خداوند او را برای انسانیت برگزید تا آسمان جهان، رنگ زیبایی به خود گیرد و انسانیت در بین مردمان موج زند.
فرستاده‌ای که مهربانی و خشوع بر چهره‌اش نمایان بود و امینی بود در میان مردم، رسول خدا(ص) دین مهربانی‌ها را در بین مردم رواج داد و به خواست پروردگار، گام‌هایش نیز مسیری آسمانی را نمایان کرد.
دستان نوازش‌گرش آرام‌بخش کودکان بود و صبر عمیقش در برابر تمام اهانت‌ها زبان‌زد بود، ظهورش از گذشته‌ای دور توسط سایر پیامبران وعده داده شده بود و جهان برای استقبال از مردی آسمانی به انتظار نشسته بود، وعده‌ای که انتهایش سعادت بود و قرار گرفتن در مسیرش خوشبختی حقیقی.
28 صفر، سالروز هجران فرستاده خداوند است، روزی که سال‌ها بعد، داغ شهادت نور چشم رسول خدا(ص) نیز بر آن افزوده شد و عزای این روز را دوچندان کرد.
بیست و هشتم صفر مصادف است با رحلت پیامبر خدا(ص) و شهادت امام حسن(ع)، دومین امام شیعه که ادامه‌دهنده راه جدش رسول خدا(ص) بود و برای نجات بشریت به شهادت رسید.
پسر امیرالمومنین(ع) که در دامان رسول خدا(ص) پرورش یافت و مانند پدر بزرگوارش گامی آسمانی داشت، امامی که با زهر همسر خود به شهادت رسید و مظلومانه به آسمان پرکشید.
امامی که پس از شهادتش نیز مزارش همچنان در غربتی بزرگ فرورفته است و حرمش تنها گنبدی آسمانی است که فرشتگان خداوند بر روی قبرستان بقیع ساخته‌اند.
28 صفر روزی است که جهان و جهانیان برایش لباس غم به تن می‌کنند و در سوگی عظیم به عزاداری می‌پردازند.
آسمان مدینه این روزها مملو از فرشتگانی است که فوج فوج به سمت زمین می‌آیند و قبر پیامبر خدا(ص) را نور باران می‌کنند، فرشتگانی که در کنار قبر بی‌شمع و چراغ پسر امیرالمومنین(ع) شمع‌های آسمانی روشن می‌کنند، فرشتگانی که در بین‌الحرمین مدینه، از بقیع تا گنبد خضرا را گلباران می‌کنند و در غربت بقیع به عزا می‌نشینند.
این‌روزها فاطمه زهرا(س) داغ‌دار دردی بزرگ است، این‌روزها بر دل بی‌بی دو عالم، داغ فراق پدر و شهادت فرزند نشسته است.
گرچه در مدینه نیستیم تا برای این سوگ بزرگ به عزا بنشینیم اما همچنان می‌دانیم که مسیر سبز زندگی‌مان را مدیون مردی آسمانی هستیم که برای نجات بشر به‌پا خواست، مردی که از خود گذشت تا مردمان جهان برای بهتر زندگی‌کردن گام بردارند و طعم شیرین رستگاری را با عطر خوش ایمان احساس کنند.
منجی‌ای که اسلامی را به مردم آموخت که تنها رنگ مهربانی می‌دهد و همانند پلی است تا ما را به معبود برساند.
گرچه در بقیع نیستیم تا شمعی کوچک بر مزار بی‌شمع پسر فاطمه(س) برافروزیم اما تمام قد ایستاده‌ایم تا پرچم عزت اسلامی را بر فراز آسمان به حرکت در آوریم.
این‌روزها همانند مدینه، آسمان ایران نیز رنگ عزا به خود گرفته است و در این سوگ می‌سوزد، مردم ایران‌زمین نیز در داغ فراق پیامبر مهربانی می‌گریند و برای غربت امام حسن(ع) اشک می‌ریزند.
این‌روزها عاشقان راهتان بیشتر شده‌اند و برای فریاد زدن حقانیت مسیرتان، مشت‌های بیشتری گره شده است.
گرچه عزاداری‌های‌مان از فرسنگ‌ها فاصله است اما روزی خواهد رسید که در بیست و هشتم صفر، مدینه مملو از مسلمانانی می‌شود که با سربند لبیک یا مهدی(عج) بقیع را با شمع‌های فروزان خود، نورانی می‌کنند، روزی که با دستان نرگس فاطمه، حرم امامان در بقیع ساخته می‌شود و مأمنی برای عاشقان می‌شود.
روزی که مردی آسمانی با سپاه حق به مدینه می‌آید و پرچم اسلام را بر فراز گنبد خضرای رسول خدا (ص) به حرکت در می‌آورد.
صائمه یوسفی گل‌افشانی
انتهای پیام /86047/ع