مازندشورا: بلندمرتبه‌سازی به ساخت ساختمان‌هایی اطلاق می‌شود که از نظر ارتفاع، قابل توجه و فراتر از ساختمان‌های معمولی هستند. به طور معمول، ساختمان‌های بلندمرتبه بیش از ۴ یا ۵ طبقه دارند و می‌توانند تا چند ده طبقه نیز برسند. این نوع ساخت‌وساز بیشتر در مناطق شهری شلوغ و با تراکم بالا انجام می‌شود، جایی که فضای محدود برای ساخت ساختمان‌های جدید وجود دارد و نیاز به استفاده بهینه از زمین احساس می‌شود.
بلندمرتبه‌سازی معمولاً به دو دلیل عمده صورت می‌گیرد:
۱. کاهش فشار بر زمین و استفاده بهینه از فضا: در مناطق شهری که فضای کافی برای ساخت واحدهای مسکونی جدید وجود ندارد، بلندمرتبه‌سازی به عنوان راه‌حلی برای استفاده بهینه از زمین و پاسخگویی به نیازهای جمعیتی رو به رشد به کار می‌رود.
۲. توسعه و رشد اقتصادی: بلندمرتبه‌سازی می‌تواند به توسعه زیرساخت‌ها و افزایش سرمایه‌گذاری کمک کند و ایجاد ساختمان‌های تجاری، اداری و مسکونی جدید می‌تواند محرک‌هایی برای رشد اقتصادی در مناطق مختلف باشد.
بلندمرتبه‌سازی برای چه جغرافیایی توصیه می‌شود؟
بلندمرتبه‌سازی در شرایط خاص و جغرافیای ویژه‌ای توصیه می‌شود که در آن عوامل مختلفی مانند محدودیت زمین، نیاز به رشد شهری و توسعه زیرساخت‌ها، و قابلیت‌های محیطی و اجتماعی وجود داشته باشد. برخی از مهم‌ترین شرایط و عوامل برای توصیه به بلندمرتبه‌سازی به شرح زیر است:
۱. مناطق با تراکم بالای جمعیتی:
در مناطق شهری با جمعیت زیاد که نیاز به واحدهای مسکونی و تجاری بیشتری وجود دارد، بلندمرتبه‌سازی می‌تواند راه‌حل مناسبی برای پاسخ به این نیازها باشد. این مناطق معمولاً با مشکلات کمبود زمین مواجه هستند، و ساخت ساختمان‌های چندطبقه می‌تواند به استفاده بهینه از فضای موجود کمک کند.
۲. مناطق با محدودیت‌های فضایی:
در شهرهایی که زمین برای ساخت‌وساز محدود است، مانند مناطق ساحلی، کوهستانی، یا زمین‌های کشاورزی که حفظ آنها از اهمیت بالایی برخوردار است، بلندمرتبه‌سازی می‌تواند گزینه‌ای برای افزایش تراکم بدون نیاز به توسعه بیشتر زمین باشد. به عنوان مثال، در مناطق ساحلی همچون مازندران، به دلیل محدودیت‌های جغرافیایی، بلندمرتبه‌سازی می‌تواند از فشار بر اراضی کشاورزی و محیط زیست بکاهد.
۳. مناطق با زیرساخت‌های قوی:
بلندمرتبه‌سازی نیازمند زیرساخت‌های مناسبی مانند دسترسی به سیستم حمل و نقل عمومی، تامین آب و برق، سیستم فاضلاب و مدیریت پسماند است. در مناطقی که این زیرساخت‌ها وجود دارند و می‌توانند نیازهای اضافی ناشی از بلندمرتبه‌سازی را برآورده کنند، چنین پروژه‌هایی می‌توانند موفقیت‌آمیز باشند.
۴. مناطق با پتانسیل اقتصادی بالا:
بلندمرتبه‌سازی معمولاً در مناطقی انجام می‌شود که پتانسیل جذب سرمایه‌گذاری و رشد اقتصادی داشته باشند. این مناطق می‌توانند شامل مراکز تجاری، مناطق گردشگری یا نواحی صنعتی باشند که نیاز به ساختمان‌های تجاری، اداری یا هتل‌های بزرگ دارند. در این مناطق، بلندمرتبه‌سازی می‌تواند به رشد اقتصادی و اشتغال کمک کند.
۵. مناطق با شرایط زیست‌محیطی مناسب:
بلندمرتبه‌سازی در مناطقی که از نظر محیط زیستی ظرفیت لازم را برای جذب جمعیت و ساختمان‌های جدید دارند، توصیه می‌شود. به ویژه در مناطقی با اقلیم‌های معتدل یا در مناطق شهری که آسیب به محیط زیست کم‌تر خواهد بود. به عبارت دیگر، این نوع ساخت‌وساز باید با قوانین محیط زیستی سازگار باشد و از تلفات زیست‌محیطی جلوگیری کند.
۶. مناطق مسطح و پایدار:
زمین‌های مسطح و پایدار برای ساخت ساختمان‌های بلند مناسب‌تر هستند. زمین‌هایی با شیب زیاد، در معرض سیلاب یا زمین‌لرزه، مناسب بلندمرتبه‌سازی نیستند، زیرا ممکن است خطرات ساختاری به همراه داشته باشند.