مازندشورا:خبرگزاری فارس مازندران ـ دفاع مقدس/سپاه سیاهکار اموی در روز عاشورا همه قوانین جنگی و شیوه‌های انسانی را زیر پانهادند و مقرارتی را که در جهاد با کفار هم باید رعایت می‌شد در جنگ ناجوانمردانه بر ضد یادگار پیامبر و پیشوای آسمانی به کلی پایمال کرد، برای نمونه:
1. آغاز جهاد در ماه‌های حرام، بر ضد کافران هم ممنوع شناخته شده است اما سیاهکاران اموی، در همین ماه‌ها جنگ ناجوانمردانه خود بر ضد یادگار پیشوای بزرگ عدالت را آغاز کردند و او نیز به ناگزیر به دفاع قهرمانانه و عادلانه پرداخت.
2. و در نبرد با کافران، اسلام نه اجازه کشتن کودکان را می‌دهد و نه زنان را اما سپاه اموی در جنگ مقابل امام حسین(ع) از کشتن کودکان و خردسال او هم دریغ نکرد؛ همان‌گونه که کودک شیرخوارش را در آغوش او هنگامی‌که برایش آب طلبید به تیر تجاوز، به شهادت رساندند.
3. از مقررات جهاد با کفار، این است که مزارع و کارگاه‌های آنان را نباید به آتش کشید، اما آنان در جنگ با امام حسین(ع) برخی خیمه‌ها را به آتش کشیدند و کوشیدند تا برخی دیگر را با ساکنانش به آتش کشند.
4. از دیگر شرایط جنگ جوانمردانه، این است که در برابر هر رزمنده‌ای، یک نفر گام به میدان نهد و همگی حتی در نبرد با کافران نیز هجوم ناگهانی نمی‌‌کنند اما آنان چنین نکردند و به جنگ نابرابری در مقیاس وحشتناک دست زدند.
5. از شرایط دیگر جنگ منصفانه بر ضد کافران، این است که پیکار به هنگام عصر آغاز شود تا تاریکی شب میان دو لشکر جدایی افکند و نبرد تا نابودی آنان ادامه نیابد اما سپاه اموی پیکار تجاوزکارانه خود بر ضد پسر پیامبر را از بامداد آغاز کرد و هدفی جز نسل‌کشی و قتل عام خاندان پیامبر نداشت.
6. از دیگر شرایط جنگ مردانه آن است که زنان به اسارت‌رفته کفار را نباید بر کشته مردان‌شان عبور داد؛ به همین جهت بود که پیامبر بلال را به خاطر عبور دادن صفیه بر کشته‌های یهود، که بر اثر آن همه وجودش به لرزه درآمده بود، سخت سرزنش کرد اما در مورد اسرای خاندان وحی، هنگامی مصیبت سهمگین‌تر می‌شود که نه تنها آنان را بر اجساد غرق به خون شهیدان‌شان عبور دادند بلکه روزهای بسیار آنان را همدم بدن‌های به خون خفته و سرهای بریده عزیزان‌شان ساختند.
7. از دیگر مقررات جهاد اسلامی، این است که زنان به اسارت‌رفته دشمن، اگر از شاهان و فرمانروایان باشند، نباید در کوچه و بازار در معرض خرید و فروش قرار گیرند و در مجالس و محافل برده شوند و پوشش از چهره آنان کشیده شود اما رژیم سیاهکار اموی، خاندان وحی و رسالت را به‌عنوان اسیر از کوچه‌ها و بازارها عبور داد، به طوری که بنا بر روایتی که از امام باقر(ع) رسیده است، برخی از مردم بی‌فرهنگ می‌گفتند: «ما اسیرانی به زیبایی اینان ندیدیم». و در مجلس شوم یزید، مرد پلیدی از او خواست تا یکی از دختران خردسال امام حسین(ع) را به او ببخشد و بدین گونه جنایات جگرخراشی را مرتکب شدند.
و اما 1400 سال بعد از این حادثه، صدام در نقض مقررات جنگی از امویان سبقت می‌گیرد.
الف. جرایم بین‌المللی
1. ماده یک کنوانسیون لاهه 1907 در مورد آغاز جنگ می‌نویسد:
«دول متعهد اذعان دارند که عملیات جنگی بدون اخطار صریح قبلی به شکل اعلان جنگ و یا اولتیماتوم نباید آغاز شود». رژیم عراق با اقدام به یک حمله وسیع و گسترده در 31 شهریور 1359 علیه تمامیت ارضی ایران، این ماده را نقض کرد.
2. کنوانسیون‌های ژنو 1949 و پروتکل‌های الحاقی آن در مورد حمایت از افراد کشوری به هنگام جنگ و قواعد خاص اشغال نظامی و برخورد با شهروندان آن است که در اینجا به مهم‌ترین آنها اشاره می‌شود:
ماده 53: به منع تخریب اموال منقول مربوط است که انفرادی یا اشتراکی به اشخاص یا دولت یا شرکت‌های عمومی یا سازمان‌های اجتماعی یا تعاونی تعلق دارد.
ماده 55 : در مورد تکلیف دولت اشغال‌کننده در جهت تأمین خواربار و مواد طبی مورد حمایت از اراضی اشغال‌شده و ... است.
ماده 56 : در خصوص تأمین و نگهداری خدمات و تأسیسات بیمارستانی است.
رژیم عراق تمامی موارد فوق را نقض کرده است، نه‌تنها به بمباران شدید مراکز غیرنظامی، بیمارستان‌ها، مساجد و ... پرداخت بلکه به انهدام و تخریب کامل برخی شهرها نظیر: هویزه، قصر شیرین و بسیاری از روستاهای مرزی مبادرت ورزید.
3. ماده 76 پروتکل، در خصوص حمایت از زنان در برابر هر نوع سوء استفاده، تجاوز و اعدام است، در این رابطه ارتش عراق به تعدادی از دختران در حوالی شهر هویزه به نحو خشونت‌آمیزی تجاوز و سپس آنها را اعدام کرد.
4. پروتکل 1425 ژنو، در خصوص منع استفاده از گازهای خفه‌کننده، سمی و سایر گازهای باکتریایی است، در این رابطه ارتش عراق به‌شدت از انواع گازهای میکروبی و شیمیایی علیه نیروهای جمهوری اسلامی ایران استفاده کرده است.
ب ـ جرایم مدنی
اصل «لاضرار» که در حقوق بین‌المللی مجزی است، از رأی دیوان دادگستری بین‌المللی مورخ 26 ژوییه 1927 منبعث است، به موجب این اصل هر کس موجب ایراد ضرر و زیان به کس دیگری شود، به جبران خسارات وارده ملزم است، در مورد پرداخت غرامت ناشی از عمل تجاوز که نقض حقوق بین‌الملل به‌شمار می‌رود، می‌توان به ماده 231 قسمت هشتم قرارداد «ورسای» که آلمان و متحدانش را مکلف ساخت غرامت عمل تجاوز خود را به دولت‌های مورد تجاوز بپردازند، استناد کرد، بدین ترتیب پرواضح است که رژیم عراق ملزم بهه پرداخت خسارات مادی و معنوی ناشی از جنگ تجاوزکارانه و نقض قاعده بین‌المللی است و باید بر اساس اصل جبران کامل خسارت یا بازگشت به حالت اولیه، تعیین و پرداخت شود.
ج ـ جرایم جزایی
سازمان ملل متحد، رژیم عراق را مسؤول جنگ می‌شناسد و باید به شناخت خود به نحو بایسته‌ای عمل کند و سردمداران بعثی عراق را به اشد مجازات خود برساند، زیرا دستیابی به صلح عادلانه و پایدار و درس‌آموزی دیگر افراد از جنگ‌افروزی تنها در سایه مجازات سنگین متجاوز امکان‌پذیر است، نمونه این مجازات‌ها در تاریخ سابقه دارد، مانند شکست آلمان هیتلری که علاوه بر دستگیری و محاکمه و مجازات سردمداران حزب نازی، غرامات و خسارت ناشی از جنگ از الزامات متجاوزین به دول مورد تجاوز بوده است.
امروز دنیا به خوبی می‌داند که عمق جنایات سران رژیم بعثی عراق در جنگ به مراتب از حزب نازیسم آلمان هیتلری بیشتر بود، نقض مکرر حقوق بین‌الملل و نادیده گرفتن حقوق انسان‌ها در جنگ و به کار بردن مخرب‌ترین سلاح‌های پیشرفته و شیمیایی علیه آنان و بهه خاک و خون کشیدن صدها زن و کودک غیرنظامی در شهرها و آلوده کردن محیط زیست آبی و خاکی که شیوع بیماری‌های ناشناخته از آن همچنان قربانی می‌گیرد و ... از جمله جرایم جزایی حکام سابق عراق است که روی امویان، هیتلرها و چنگیزهای تاریخ را سفید کرده است.
انتهای پیام/3141/ج