وی با یادآوری اینکه اجلاس اقلیمی cop۲۸ نیز با هدف ایجاد تعهدات حقوقی قوی‌تر برای مقابله با بحران اقلیمی در سال جاری برگزار شده است، این راه هم اضافه کرد که کشور ما نیز در گروه کشورهای درگیر چالش‌های زیست‌محیطی قرار دارد و لازم است در سیاست‌های اقلیمی خود هم از نظر دیپلماسی بین‌المللی و هم از نگاه مسئولیت اجتماعی در فعالیت‌های همسو با این سازمان بازنگری کند.

عضو انجمان متخصصان گردشگری کشور معتقد است؛ به‌طور قطع در ایجاد وضعیت اقلیمی فعلی دنیا که سبب احساس خطر و واکنش در کنترل آن از سوی مجامع متعدد شده است، صنایع مختلف، هر یک بر اساس نوع و میزان فعالیت، نقش دارند، از این‌رو حتی در صنعت گردشگری که به عنوان "صنعت پاک" نام برده می‌شود نیز فعالیت‌های ناشی از وسایل و تاسیسات مرتبط با آن، هشت درصد انتشار گازهای گلخانه‌ای و همچنین هتل‌ها نیز منشاء یک درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای را به خود اختصاص می‌دهند.

حسنی ادامه داد: این موضوع آنقدر اهمیت دارد که سازمان جهانی توریسم شعار سال گذشته را با عنوان "گردشگری و سرمایه‌گذاری سبز" نامگذاری کرد و به کشورها یادآور شد و توصیه کرد تا برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از طریق فرصت‌های سرمایه‌گذاری سبز، وارد شوند.
سرمایه‌گذاری سبز یکی از راه‌های مهم و حیاتی در تحقق رشد سبز است.

این کارشناس گردشگری با اشاره به اینکه «سرمایه‌گذاری سبز» به تخصیص منابع مالی جهت انجام پروژه‌ها، محصولات و یا خدماتی اطلاق می‌شود که هدف آن، بازده مالی همراه با کمک به ایجاد آینده‌ای پایدار، کاهش اثرات زیست‌محیطی، ارتقای مسئولیت اجتماعی و افزایش پایداری اقتصادی است، گفت: اما سبز شدن با سرمایه‌گذاری سبز در صنعت گردشگری شامل فعالیت‌هایی چون داشتن سیاست‌های کاهش و استفاده مجدد از مواد، مدیریت بازیافت مواد، به حداقل رساندن تولید زباله، استفاده مسئولانه از انرژی آب، استفاده از مصالح ساختمانی محلی، عایق‌کاری اصولی ساختمان‌ها، تامین محصولات محلی و ارگانیک و به‌کارگیری و استفاده از جامعه محلی است.

او اظهار کرد: برخی از کارشناسان در تئوری رشد سبز عنوان می‌دارند که رشد اقتصادی بدون انتشار کربن کاملاً ممکن است و جهان چاره‌ای جز حرکت به سوی پایداری ندارد، در حالی ‌که یکی از راه‌های مهم و حیاتی در تحقق رشد سبز، سرمایه‌گذاری سبز است که دارای مزایایی چون بهبود محیط زیست، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، حفظ منابع طبیعی، ارتقای تنوع زیستی و نیز پایداری اجتماعی است که با ایجاد شغل و بهبود رفاه جامعه، کیفیت کلی زندگی را ارتقا می‌دهد.

به‌کارگیری جوامع محلی در سرمایه‌گذاری سبز امری انکارناپذیر است

نائب رییس انجمن گردشگری پایدار سبز مازندران با بیان اینکه سرمایه‌گذاری سبز با حوزه کسب و کارهای صنعت گردشگری در تعامل و تاثیر متقابل است و از یکدیگر سود می‌برند، تصریح کرد: کسب و کاری که در گردشگری به برند سرمایه‌گذاری سبز دست یابد، به حفاظت از محیط زیست کمک می‌کند و به‌دلیل آگاهی و شناخت جامعه از وضعیت فعلی اقلیمی و مشکلاتی که در زندگی عادی مردم به‌وجود آورده، این نوع از سرمایه‌گذاری از نگاه مسئولیت اجتماعی مورد اقبال اذهان عمومی جامعه بوده و نسبت به آن احساس تعهد و حمایت دارد.

این کارشناس گردشگری معتقد است: در صنعتی که مزیت رقابتی و ارائه خدمات با کیفیت و مطلوب از مزایای اصلی آن، رویکرد مهمان‌نوازی و بازدیدکننده محسوب می‌شود، می‌توان فرصت‌های جدیدی را در بازاریابی و بازارسازی ایجاد کرد، چرا که یک کسب و کار سبز به عنوان مزیت خاص رقابتی به افزایش شهرت برند گردشگری برای سرمایه‌گذاران کمک کرده و سرمایه‌گذاران گردشگری را در زنجیره ارزش، شامل مسافران، ذی‌نفعان گردشگری، خریداران و تامین‌کنندگان خدمات به عنوان کسب و کاری پیشرو با نگاهی به آینده، متمایز می‌سازد.

وی ادامه داد: از منظر دیگر، اگر چه اجرای پروژه‌هایی با انرژی‌های تجدیدپذیر می‌تواند سرمایه گذاران را متحمل هزینه کند، اما سرمایه‌گذاری در این بخش در بلندمدت هزینه‌های عملیاتی را کاهش می‌دهد.

حسنی با بیان اینکه به‌کارگیری و استفاده از جوامع محلی از ملزومات سرمایه‌گذاری سبز است، تصریح کرد که بخش دیگر در گردشگری سبز معطوف به سرمایه‌گذاری روی افراد و نیروی انسانی است؛ از اینرو آموزش حرفه‌ای نیروی کار، به ویژه مدیران تاسیسات گردشگری و ایجاد فرصت‌های آموزشی برابر در همه مقاصد سفر، بالاخص در مقاصد نوظهور می‌بایست مدنظر قرار ‌گیرد.

مازندران بیش از ظرفیت میزبانی، گردشگر دارد

عضو انجمن متخصصان گردشگری کشور در بخش دیگری از این گفت وگو با اشاره به آب و هوا و اقلیم مطلوب مازندران که از مواهب و نعمات الهی است و به مردم مازندران ارزانی شده است، یادآور شد: وجود دریای نیلگون، جنگل‌های منحصر به‌فرد هیرکانی با درختان پهن‌برگ، کوهستان، جلگه و دشت‌های سرسبز، این استان شگفت‌انگیز را به مرکز توجه سفر برای مردم ایران زمین و نیز کشورهای خارجی خصوصاً عربی تبدیل کرده است.

او ادامه داد: این مزیت‌های طبیعی، رونق و توسعه گردشگری را در مازندران رقم زده و سبب وابستگی اقتصادی و یا مکمل درآمدی غالب جوامع شهری و روستایی به این صنعت خدماتی شده است به طوری‌که گاهاً در برخی از تعطیلات مناسبتی، اکثر مناطق آن، بیش از ظرفیتِ تحمل‌ میزبانی، پذیرای میهمانانی از اقصی نقاط کشور هستند که این استان را به عنوان مقصد سفر و گذران اوقات فراغت انتخاب می‌کنند.

حسنی با بیان اینکه مازندران برای میلیون‌ها گردشگر ورودی، نیازمند تامین مراکز اقامتی، پذیرایی، سرگرمی، تفریحی و...، است که از ملزومات سفر به حساب می‌آیند، گفت: به همین منظور شاهد تعدد و تنوع مراکز گردشگری (با فعالیت رسمی و یا غیر رسمی) در استان هستیم که انواع خدمات را به گردشگران عرضه می‌کنند. البته در بخش غیر رسمی که منشاء بسیاری از مشکلات و معضلات و خسارت از جمله به طبیعت هستند، نیازمند عزم و اراده جدی در ساماندهی است.

وی ادامه داد: آنچه به عنوان محرک‌های اصلی سفر به مازندران بیان شد، عواملی هستند که در انحصار طبیعت قرار دارند، بنابراین حفاظت، نگهداشت و احیای این طبیعت یگانه و تکرارنشدنی، به طرق مختلف علمی و اجرایی، از تاثیرگذارترین موضوعات برای حفظ و توسعه صنعت گردشگری در زمان حال و آینده خواهد بود.

اهمیت و جایگاه گردشگری سبز جدی گرفته شود

دبیر انجمن گردشگری پایدار سبز مازندران با توجه به این موضوع که صنعت گردشگری ذاتاً فعالیتی فرابخشی‌ست و تاثیرات گسترده‌ای بر دیگر بخش‌ها از جمله حمل و نقل، ساختمان، صنعت، کشاورزی، تجارت و مشاغل مختلف در استان دارد، اهمیت و جایگاه توجه به سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی در سرمایه‌گذاری سبز در این صنعت و سایر صنایع مرتبط با آن را امری ضروری و اجتناب‌ناپذیر عنوان کرد.

حسنی تصریح کرد: برای دستیابی به اقتصاد سبز و سرمایه‌گذاری سبز در استان سرسبز مازندران با تاکید بر آنچه ذکر شد، نیازمند برنامه‌ریزی هدفمند و عملیاتی-اجرایی در حوزه‌های انرژی تجدیدپذیر، معماری سبز، ترابری سبز، مدیریت آب، مدیریت پسماند، مدیریت زمین(پیشگیری از فرسایش خاک) و سایر موارد مرتبط بر حوزه سرمایه‌گذاری سبز هستیم.

وی اظهار کرد: برنامه‌ریزی‌های هدفمند و عملیاتی در مواردی که عنوان شد، البته که با بهره‌گیری از توان علمی و اجرایی اندیشمندان، متخصصان و تکنسین‌ها در کنار دستگاه‌های اجرایی متولی و مشارکت و همکاری بخش خصوصی و سازمانهای مردم‌نهاد و با ریاست مدیر توسعه منطقه‌ای و نهاد ناظر و مطالبه‌گر از دستگاه‌های دولتی و عمومی و نیز نهادی که محل رجوع و رفع تعارضات و ایجاد تفاهم و توافق بین دستگاه‌ها و نهادهاست، محقق می‌شود.