مازندشورا:به گزارش خبرگزاری فارس از شهرستان ساری، سینا دلشادی رئیس حوزه هنری مازندران در یادداشتی پیرامون نشاط آفرینی در جامعه چنین نوشت:
در یکی از جلسات موثر و تصمیمساز با موضوع « نشاط آفرینی در جامعه » حضور یافته بودم. نمایندگان و کارشناسان دستگاه‌های مختلف دیدگاه‌ها و نظرات خود را ارائه می‌دادند و کار بدانجا رسید که یکی از اعضای جلسه گفت: اگر کنسرت‌های بیشتری برگزار کنیم جامعه با نشاط‌تری خواهیم داشت! در همان جلسه به آن کارشناس، اشتباه تحلیلی‌اش را گوشزد کردم و البته تاسف این سطح اندیشی در وجودم باقی ماند تا اینکه بر آن شدم که هر چند مختصر و به فراخور موقعیت و به اقتضای مدیریتم در حوزه هنری و برای انتشار و بهره‌برداری از فضای مجازی یادداشتی را تنظیم کنم که پیش روی شماست.
اسلام، مومنان زیرک و باهوش را افرادی می‌داند که حتی در صورت اندوهناک بودن نیز با گشاده‌رویی و چهره‌ای متبسم با دیگران برخورد کرده و از این راه، انرژی مثبت و شادی‌آفرینی را به جامعه تزریق کنند(اصول‌کافی جلد2)
شاد بودن، هنر و شاد کردن هنری بزرگ‌تر است و به قول ظریفی: شادمانی همه جا پشت در است، در گشودن هنر است. کسانی که شاد هستند و توانایی شاد کردن دیگران را دارند از لطف، محبت و موهبتی الهی برخوردارند.
گر چه اولین نگاه و سطحی‌ترین برداشت درباره نشاط این است که آن را به شادی(شاد بودن) تقلیل دهیم اما با اغماض از این موضوع و مترادف فرض کردن هر دوی آنها و اینکه شادی را یکی از عوامل مهم ایجاد نشاط در جامعه بدانیم باید به عوامل شاد بودن توجه داشت.
شاد بودن یک عکس‌العمل روانی و محصول رضایت از زندگی است. بنابراین باید اقداماتی انجام داد و زیرساخت‌هایی فراهم کرد که مؤلفه‌های رضایت از زندگی ارتقاء پیدا کند. مسائلی مانند اشتغال، سلامت، امنیت و ایمنی و ازدواج از جمله مسائلی هستند که وضعیت آنها در جامعه با تحقق و استقرار نشاط( و شادی واقعی) در جامعه نسبت مستقیم دارد.
فرض کنید بدون توجه و حل مسائل و مشکلات اصلی و اساسی جوانان و جامعه برای ایشان لطیفه‌ای بگوییم یا میان پرده‌ای اجرا کنیم یا قطعه‌ای بنوازیم و بخوانیم تا ایشان بخندند یا فارغ از ماجرای خود شوند. آیا این لبخند یا قهقهه یا فراغت چیزی بجز یک مخدر و مسکن لحظه‌ای است؟
گر چه دستگاه‌های فرهنگی و هنری وظیفه دارند که با خلق و تولید آثار و برگزاری مراسمی که باعث سرگرمی، شادی و لبخند می‌شوند، لحظاتی مخاطب را از مشکلات و گرفتاری‌ها جدا کنند و به تبع، انرژی‌ای برای مقابله با مشکلات فرارو ایجاد کنند. اما این یک انتظار حداقلی است و جایگاه حقیقی هنر بسیار بالاتر و فراتر از این است. به بیانی دیگر کارکردهای تفریحی و تفننی فرع بر کارکردهای اصیل فرهنگی و اجتماعی است.
انتظار از دستگاه‌ها و نهادهای فرهنگی، نشان دادن گره‌های کور و مشکلات و راه‌های گشودن گره‌ها و غلبه بر مشکلات است. از طرفی ترویج ارزش‌های والای انسانی که متعالی‌ترینش در دین مبین اسلام است منجر به نشاط و سرور واقعی می‌شود چرا که جامعه‌ای براساس خصائل انسانی و فضائل اخلاقی شکل می‌گیرد که خود زمینه‌ساز حل بسیاری از معضلات و مشکلات است که ریشه‌های فرهنگی (و اخلاقی) دارد. همچنین ایفای نقش مثبت و موثر دستگاه‌های فرهنگ‌ساز و نهادهای هنری، تعاملات انسانی و ارتباطات را افزایش و گسترش می‌دهد و مخاطب هنر با احساس همبستگی و همذات‌پنداری در جهت یک آرمان اخلاقی و ارزشی جهت داده می‌شود و حرکت می‌کند و این یکی از وجوه کارکردهای اجتماعی هنر است که در ایجاد همبستگی و تحقق انسجام اجتماعی نقش بیبدیل و بسزایی دارد. همین موارد اخیر که ذکر شد باعث امیدآفرینی و در نتیجه نشاط واقعی در جامعه می‌شود. به همین اختصار بسنده می‌کنم و امید آن دارم که دستگاه‌ها و نهادهایی که به هر شکل (مستقیم و غیرمستقیم) در فرهنگ‌سازی جامعه نقش ایفا می‌کنند، نقش خود را باز شناخته و با نگاه و رویکردی آگاهانه و عالمانه اقدام و عمل کنند.
انتهای پیام/86018/ع
منبع : فارس - مازندران
برچسب ها : #جامعه #مشکلات #فرهنگی #اجتماعی #کارکردهای #انسانی #واقعی #اخلاقی #دستگاه‌های #ایجاد #لبخند #دستگاه‌ها #همبستگی #نهادهای #مستقیم #انتظار #زندگی #اسلام #اینکه #موضوع #آفرینی #دیگران #گشودن #دلشادی #رضایت #عوامل #دارند #مسائلی
نظر شما در مورد : نشاط‌آفرینی در جامعه